Ona. Bez niej - wiersz

Inności szyła szatę,
  Kwiecistą, połyskliwą.
  Rozdrawszy płomień nocy,
  Watpliwość pogardliwą.

Dumnie i uparcie, całość
  Stworzyć chciała barwną,
  Gdyż w środku już nie mogła
  Nadzieją być ofiarną.

Zebrała więc rozpaczy
  Klejnoty brzegiem ostre.
  By rozciąć swoje blizny,
  O niej, wspomnienia radosne.

Wykrwiawia przędzę starą,
  W bezdechu wzdycha siłą.
  Myśli, choć wciąż ranią
  Już nie są dla niej karą.