Bo do sześćdziesiątego siódmego roku życia wszyscy jesteśmy piękni i młodzi - wiersz

kiedy rankiem z odległych światów

słyszysz telefon układają się w zdania

ciepłe słowa tak słucham jestem

z drugiej strony lustra gdzie cisza

już nie dzwoni w uszach ale spokojne

co robisz w tej chwili mam przerwę w pracy

zwyczajność daleka a tak bliska że

tuż przy uchu łagodnieją burze o różne debaty

i diabeł niestraszny bo w dziewięćdziesięciu

dziewięciu procentach jestem aniołem reszta

to same wady wierzaj mi nie wszyscy

święci garnki lepią ale trzeba ich ulepić

tysiące by przejść na emeryturę

zasłużony odpoczynek do końca mojego świata

i jeden dzień dłużej ale to już w niebie tymczasem gong

znać daje że trzeba przerwać rozmowę więc do znowu...