Algorytm środka - wiersz

mimowolnie mimochodem zaczynaliśmy od zera
na dziewiczym szlaku wibracji zdumionych stanów
upojenia ogromne pudło rezonansowe pod pokrywą liści
przesączającym światłem ukrywa niejedną tajemnicę

sięgaliśmy do przyczyn pozostawiając skutki w szałasie
z magicznych pieśni tkać wątłe dusze wiatrem słuchając
arii złocistych girland blaskiem klejnotów lśniących
czas czuwa czas doświadcza przejmij rolę katharsis

odbierzmy żądło biedakowi spojrzeniem spod korony