Tak - wiersz

Patrzyłem z góry na Ciebie, przez minut parę w tramwaju,    
Przecisnęliśmy się przez tłumy, bo porozmawiać przez chwilę.    
Chóry garniturów znikły za nami, chmarę zjadła ławka pod krzewami.    
Krotochwile odrzuciły nas od nich, my sami, wreszcie z myślami swobodni.    

Uwielbiam mówiąc patrzeć na Ciebie jak przechylasz wzrok, wiesz ?
Czuję zaangażowanie, widzę oczy pełne cudownego spokoju,
Lekko odchylone wargi, którę szanują brakiem słowa.
Takie sekundy są bardzo ważne.

Rozmowa z Tobą napawa mnie dumą, szczęścia urok chcę dać,    
Ukoronować Twoje skronie, rzęsy ku mnie zwrócone, ku nam,
Sama wiesz co czuję, gdy oglądam Twój blask, co krok kontempluję duszę, znika czas
Dłonie ku Tobie przesuwam nieśmiało, nie bronie już słowu grać nam.

Nie muszę już słuchając Cię, bać się Twoich myśli, czy wątpliwości, wiesz ?
Czuję dudnienie serca, gromkie, co silne uderzenia wygrywa.
Cichutko odłożone myśli o przyszłości, smakiem pachną bzu.
Odważne minuty wygrywają świat.

Rozmowa na dworcu to była ta chwila,
Twa osnowa dała mi siłę, ku Tobie umocniła.

Jak to nie jest pewność, to nie wiem już nic,
Chyba oprócz tego, jak pragnę z Tobą być.