powrót? - wiersz

mówią że nie wchodzi się dwa razy … więc nie będę na twoje i moje szczęście pamiętasz na krótko przed odejściem reformowałeś nas od podstaw nie pisz nie dzwoń zostaw … jeszcze reklamą albo neonem w oczach widzę siebie kieliszek osączam reprezentując samotność w sieci i złą koniunkturę serca nie miałam komu wysłać wiersza nie miałam komu wyjęczeć bólu nie miałam komu … mogłabym tak do wtóru o tej recesji która weszła w progi późnij był spokój adwentowy jeszcze później wielkopostne żale zimy bardziej niż polarne spóźnione wiosny lata zabiegane dziś robię unik przed miłością wystrzegam się czegoś i ciało przed kimś chronię rozmawiam z nawłocią gdy łąki uwodzą gdy pajęczyny dygocą sobie znaną symfonię powrót na odwrót na nice przy muzyce wiejskich trzmieli koci pomruk tydzień po tygodniu wśród brzezin więc kiedyś wszystko zasklepił droga do wnętrza zielskiem zarosła czas nas przytępił i zwiększył w nas lęki przed oczyma bledszy obraz powrót – witać nie ma komu łza po kryjomu zmarszczką spływa powrót – rumianki proszą się do wróżb malwa jak panna frasobliwa w mojej samotni jestem szczęśliwa tak bywa bywaj