A liście już więdną kochana - wiersz

O poranku babie lato zagubiło się w krajobrazie jesieni

delikatnie obejmując trawy

 gałęzie drzew żółknące krzewy

chłodno w moim domu

cicho i mniej bezpiecznie kiedy ciebie już nie ma

szare cienie straszą

 do okna puka niepewność

zimne dłonie zaciskam w pięść

cieplej

to tylko jesienna opowieść niewiasty

co będzie kiedy zapanuje zima...