MGŁA - wiersz

.
w mlecznej bieli majaczą...
zaledwie kontury realnego świata
zniknęła dal
horyzontu linia tuż tuż
jakieś błyski
barw zmieszanie
krajobraz krótkowidza
.
skroplone łzy
osiadają na włosach
chłodny dotyk na twarzy
zanurzona w bajkowej scenerii natury
z nią zjednoczona
nie ma linii gdzie
ona i ty
.
tylko ten dziwny niepokój
ten lęk nieistnienia
jesteś sama
zniknął
świat
.
tę mgłę
widzę wszędzie
przesłania horyzont prawdy
ścieli się między mną a tobą
ziębi ochładza serca
przenika w głąb
skroploną
łzą
.
czy wyjrzy słońce
powieje ciepły wiatr
..
czas
.
mgła
.
© Krystyna Kermel