ROZMAIŁ... - wiersz

Rozmaił...
.
rozmaił się rozmarzył się ...
maj we mnie
ze słowików kląskaniem
wieczornym
gdy na srebrzystych strunach
namiętnie
pulsuje tiu tiu, tirlila
kaskada
nutek półnutek najczulszych
.
rozbarwił rozzielenił
szarości
rozsłonecznił wreszcie chmurności
codzienne
nawet w deszczu warkoczach
lśniąc tęczą
zauroczył odradzania
potęgą
i wszechrzeczy harmonią
.
rozmotylił rozkwiecił
me myśli
wiarę budząc w sens zdarzeń
i marzeń
nieśmiałych o szczęściu
spełnienie
z afirmacji płynącym
zwyczajnym
.
rozmaił się rozmarzył się
maj we mnie
.
© Krystyna Kermel