Quantcast
Zdjęcie - Andrzej Stasiuk

Andrzej Stasiuk


Andrzej Stasiuk to polski pisarz, prozaik, poeta, dramaturg, autor esejów, publicysta, wydawca, współtwórca wydawnictwa Czarne. 

Andrzej Stasiuk - biografia, życie i twórczość

Andrzej Stasiuk jest laureatem Nagrody Fundacji im. Kościelskich oraz Nagrody Literackiej Nike (2005) i Nagrody Literackiej Gdynia (2010). 

Gdy Andrzej Stasiuk chodził do liceum, nikt nie przypuszczałby zapewne, że kiedyś zostanie pisarzem. Został wydalony z liceum zawodowego, technikum, zasadniczej szkoły zawodowej. Działał w Ruchu Wolność i Pokój. Dezerter z wojska, półtora roku spędził w więzieniu. W roku 1986 opuścił Warszawę i przeniósł się do Czarnego (to od nazwy tej miejscowości pochodzi nazwa Wydawnictwa Czarne), a później do Wołowca. 

Czytaj również: Andrzej Stasiuk - cytaty

Andrzej Stasiuk publikował felietony w Tygodniku Powszechnym, Gazecie Wyborczej, „Tytule", „Ozonie" i Frankfurter Allemeine Zeitung. 

Andrzej Stasiuk jest twórcą chętnie tłumaczonym na języki obce. Jego książki ukazały się po białorusku, angielsku, fińsku, francusku, niderlandzku, niemiecku, rosyjsku, norwesku, szwedzku, ukraińsku, węgiersku, włosku, czesku i rumuńsku. 

Książka Biały kruk została zekranizowana, a Andrzej Stasiuk wystąpił w filmie „Gnoje" na jej podstawie. 

Andrzej Stasiuk wspólnie z ukraińskim zespołem Haydamaky nagrał album Mickiewicz - Stasiuk - Haydamaky. Recytuje w nim utwory Adama Mickiewicza, a wokalista Haydamaków śpiewa ich tłumaczenia na język ukraiński. 

W 2022 Andrzej Stasiuk wzbudził kontrowersje, wygłaszając wykład podczas wręczenia Nagrody Conrada. Powiedział wówczas: Byłem normalnym chłopcem. Rzucałem kamieniami w przejeżdżające pociągi i dręczyłem zwierzęta. W tamtych czasach chłopcy dręczyli zwierzęta.

Najnowsza książka Andrzeja Stasiuka to Dziewięć.

Andrzej Stasiuk - twórczość

Andrzej Stasiuk - wiadomości

Cytaty Autora

Na świecie jeszcze tylko ludzie są tak żywi.


Więcej

To jest środkowoeuropejski spleen czterech pór roku, gdy zimne bez przerwy zamienia się w ciepłe, mokre w suche, a jasne w zachmurzone, a potem odwrotnie i tak do samej śmierci, bez żadnej nadziei na odmianę. To jest smutek Słowiańszczyzny, gdzie gdy coś się zaczyna, to zaraz się kończy albo zmienia we własne przeciwieństwo i żadna ostateczność nie jest ostateczna.


Więcej
Wszystkie cytaty tego autora Dodaj cytat tego autora
Reklamy