Kornel Filipowicz

Kornel Filipowicz - biografia, życie i twórczość

Kornel Filipowicz pochodził z rodziny, która w wyniku I wojny światowej przeniosła się na zachód. W młodości mieszkał w Cieszynie, gdzie uczył się i tworzył pierwsze teksty. Jego debiut nastąpił w 1934 roku w Zaraniu Śląskim oraz w Gazecie Artystów, a do pisania zachęcał go Julian Przyboś.

Kornel Filipowicz studiował biologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1933–1938 i angażował się w działalność społeczną. Współtworzył pismo Nasz Wyraz i pozostawał w bliskich relacjach z krakowską awangardą artystyczną oraz środowiskiem teatru Cricot.

Kornel Filipowicz podczas II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej, działał w konspiracji, a następnie został więźniem obozów Groß-Rosen i Sachsenhausen. Po wojnie zamieszkał w Krakowie. W 1943 roku wydał konspiracyjny tomik Mijani, ilustrowany przez Marię Jaremę.

Kornel Filipowicz współpracował ze Stanisławem i Tadeuszem Różewiczami w ramach grupy Miczura-Film, pisząc scenariusze filmowe, m.in. Moje miejsce na ziemi oraz Głos z tamtego świata. W późniejszych latach publikował także w drugim obiegu, związany był z NaGłosem, Zapisem i czasopismem Pismo. Sygnował List 59 i współtworzył Towarzystwo Kursów Naukowych.

Kornel Filipowicz w swojej prozie często powracał do tematów związanych z Cieszynem. Zachowały się również jego fragmenty tłumaczeń Pana Tadeusza na gwarę cieszyńską.

Kornel Filipowicz był mężem Marii Jaremy, z którą miał syna Aleksandra. Jego drugą żoną była Maria Próchnicka-Filipowicz, historyk sztuki, z którą miał syna Marcina. Od 1967 roku do końca życia pozostawał w związku z Wisławą Szymborską, z którą prowadził intensywną korespondencję – wydaną później jako Listy. Najlepiej w życiu ma twój kot.

Kornel Filipowicz był miłośnikiem kajakarstwa i organizował spływy Wisłą, w których uczestniczyli jego przyjaciele, m.in. Tadeusz Różewicz czy Julian Przyboś. Pasjonował się również wędkarstwem, co odzwierciedlała jego twórczość.

Kornel Filipowicz został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Był pierwszym prezesem krakowskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, a w 1973 roku otrzymał Nagrodę miesięcznika Odra za całokształt twórczości.