Umberto Eco

Umberto Eco - biografia, życie i twórczość

Umberto Eco urodził się 5 stycznia 1932 roku w Alessandrii w Piemoncie, zmarł 19 lutego 2016 roku w Mediolanie. Chorował na raka trzustki.  Przez całe życie związany był z literaturą, nie tylko jako pisarz, ale też jako badacz i krytyk. W głównej mierze zajmował się książkami i kulturą średniowieczną. Jego portret nadal jest dla nas niezwykle fascynujący.

Umberto Eco – edukacja i kariera 

Początkowo Eco, zmuszony przez ojca, poszedł na studia prawnicze na Uniwersytecie w Turynie. Szybko jednak poczuł, że to nie to i podjął się nowego kierunku. Zaczął studiować literaturę i kulturę średniowiecza. Jego doktorat skupiał się na postaci św. Tomasza z Akwinu.

Zaraz po studiach pracował dla stacji radiowej i telewizyjnej, tworzył różne audycje kulturalne. W 1958 odbywał obowiązkową służbę wojskową, a rok później był już redaktorem w wydawnictwie Bompiani. W tym samym czasie podjął się pracy jako wykładowca. Pracował na uniwersytetach w Turynie, Mediolanie oraz Florencji.

W 1972 roku przyjął posadę na najstarszym działającym Uniwersytecie w Bolonii, gdzie pełnił funkcję profesora semiotyki. Był także profesorem wizytującym na amerykańskich uniwersytetach. 

Założyciel Wydziału Studiów Medialnych na Uniwersytecie w San Marino. W 1992 roku założył natomiast Instytut Dyscypliny Komunikacji na Uniwersytecie Bolońskim. 

Umberto Eco był wybitnym człowiekiem, o wielu osiągnięciach na gruncie uniwersyteckim. Kilkanaście razy uhonorowany akademickim tytułem doktora honoris causa. Znaczną część życia wykładał i w dużym stopniu przyczynił się do rozwoju semiotyki, którą skrupulatnie badał. 

Umberto Eco – twórczość

Umberto Eco pierwszą powieść wydał w 1980 roku. Była to kultowa już dzisiaj książka: Imię róży. Autor akcję umiejscowił w XIV-wiecznym klasztorze, gdzie dochodzi do tajemniczych morderstw. Dzieło jest pełne nawiązań i nieoczywistych metatekstów. 

Twórczość Eco, nawet ta fabularna, jest przepełniona wiedzą na temat semiotyki. Autor w umiejętny sposób umiał operować słowem i wciągał czytelników w swoje dzieła. Cały czas jest chętnie czytany, a cytaty z jego książek nadal zaskakują nas przenikliwością i mądrością. 

Kolejną powieścią Eco, wydaną osiem lat później było Wahadło Foucaulta. Fascynująca wielowątkowa powieść sensacyjna. Trójka mężczyzn próbuje odkryć sekret na temat skarbu Templariuszy, jednak gra którą będą prowadzić zacznie się stawać coraz mniej bezpieczna. 

Następne lata przyniosły czytelnikom kolejne fantastyczne dzieła, takie jak: Wyspa dnia poprzedniego, Baudolino, Tajemniczy płomień królowej Loany, Cmentarz w Pradze oraz Temat na pierwszą stronę. 

Poza twórczością powieści fabularnych autor ma też w swoim dorobku publikacje naukowe: Historia piękna, Historia brzydoty, Sztuka i piękno w średniowieczu, O bibliotece, Szaleństwo katalogowania, Sześć przechadzek po lesie fikcji. Czytelnicy mogą też zapoznać się z esejami Eco, zabranymi w książkach: Czytanie świata. Eseje, Zapiski na pudełku od zapałek 1986-1991, Drugie zapiski na pudełku od zapałek 1991-1993, Trzecie zapiski na pudełku od zapałek 1994-1996, czy Między kłamstwem a ironią, a także wiele wiele więcej. Są to naprawde niesamowite i intrygujące publikacje, które zaciekawią nawet laika rozmiłowanego w sztuce, kulturze i literaturze.