Cholerny niewdzięcznik. Skapcaniały dziad. To on powinien zrobić sobie przerwę, a nie wmawiać mu potrzebę nabrania dystansu.
Wychylił się i otworzył schowek pod deską rozdzielczą. Do tej pory uspokajało go samo spojrzenie na leżący tam pistolet, teraz jednak czuł, że bardziej przyda się trzymana w bagażniku gaśnica. Nie miał złudzeń, że przyjdzie mu się zmierzyć z ogniem. Od ognia się zaczęło i na ogniu się skończy.
Spojrzał na zegarek. Powinien być już w drodze na spotkanie z ważnym klientem, ale wiedział, że musi z niego zrezygnować. Jego myśli nieustannie będą krążyć wokół nowego labiryntu i tego, co tym razem w nim ukryła. Bał się, nie chciał nawet myśleć, do czego zmierzała przez te wszystkie lata, lecz nie miał wyboru. Musiał podjąć grę.
Uwielbiam słuchać, jak mówi o symbolice labiryntu, o rytuale przejścia, śmierci i odrodzenia, poszukiwaniach własnego "ja". To naprawdę interesujące.
O zmęczeniu psychicznym najlepiej świadczył fakt, że zaczął postrzegać ulice jako odnogi labiryntu. Gdyby się nad tym zastanowić, to wszystko, co go otaczało, rzeczywiście było pewną formą labiryntu, z którego od pięciu lat nie potrafił znaleźć wyjścia.
Nie bez powodu mówi się, że najgorsze, co może spotkać pracowników wyjeżdżających za granicę do pracy, to trafienie pod skrzydła szefa z Polski.
Cholerny niewdzięcznik. Skapcaniały dziad. To on powinien zrobić sobie przerwę, a nie wmawiać mu potrzebę nabrania dystansu.
Książka: Czterdzieści dusz