Stefan przy niej też się stawał innym człowiekiem. Zupełnie jakby miała pilota i nim sterowała. Chodź tu, zrób to, podaj tamto, a raz usłyszałam, jak powiedziała "Nie garb się". Naprawdę. Synowi na pogrzebie ojca. I to była kwintesencja tej kobiety.
Przez ostatni miesiąc pracy w agencji Gaja nauczyła się, że niczego nie można być pewnym. Właściwie wszyscy, których spotykała, uprawiali, nomen omen, grę pozorów.
Kiedy odjechali, poczuła się dziwnie. Cisza nie różniła się przecież w żaden sposób od tej, która tu panowała w ciągu dnia, kiedy Helena była w szkole. A jednak nagle, w przeciągu kilku minut, zyskała wymiar definitywny.
Rozpraszał ją. Po prostu ją rozpraszał. Bardzo trudno było jej się skupić, kiedy miała świadomość obecności tuż obok przystojnego mężczyzny.
Najpierw nakryła męża na zdradzie. I choć później próbowała rozegrać sprawę po swojemu, to mleko już się rozlało. Wycieranie go ścierką i wyżymanie z powrotem do szklanki nie miało sensu.
Stefan przy niej też się stawał innym człowiekiem. Zupełnie jakby miała pilota i nim sterowała. Chodź tu, zrób to, podaj tamto, a raz usłyszałam, jak powiedziała "Nie garb się". Naprawdę. Synowi na pogrzebie ojca. I to była kwintesencja tej kobiety.
Książka: Krew z krwi