...nie potrzebuję ludzi, ale potrzebuję historii, które pisze ich życie...
Jedyny problem w ich związku stanowi to, że pisarz tęskni za sukcesem, którego nie osiąga, a nauczycielka pragnie dziecka, na które pisarz jej nie pozwala z powodu egzystencjalnych lęków. Poza tym są szczęśliwi, a przynajmniej tak sądzą.
Dom i ogród były treścią życia jego matki, harowała cały dzień, żeby powstrzymać rozpad, szorując dom od góry do dołu i jeszcze raz szorując, i przykrywając braki koronkowymi serwetkami, własnoręcznie zrobionymi szydełkiem narzutami i haftowanymi poduszkami.
Chciała, by muzyka nigdy nie ucichła, a przede wszystkim pragnęła, by to poczucie mocy nigdy jej nie opuściło. Jeszcze długo z niego czerpała, ale z biegiem lat oczywiście zbladło.
Kochała, i to jak kochała; kochała tak bardzo, że czasem całkiem się zapominała.
Od kiedy Matylda potrafiła świadomie myśleć, chciała mieć własną rodzinę.
...nie potrzebuję ludzi, ale potrzebuję historii, które pisze ich życie...