Pierwsza miłość - cz.III

            Po powrocie z wakacji Kuba zapytał Julkę :

- Czy chciałabyś, aby Wiktoria poznała dziadka? Mieszka sam, jest schorowany i zgorzkniały. Daję ci słowo, że nie spotka was tam nic przykrego. Pyta o was ciągle, potrafisz mu wybaczyć?

- Spróbuję – szepnęła przestraszona.

Wizyta u niedoszłego teścia okazała się dla Julki wielkim przeżyciem. Spotkała przedwcześnie postarzałego człowieka, który przegrał swoje życie, bo nie rozumiał, co jest w nim najważniejsze. Nie doczekał się wnuka  ani wnuczki od wymarzonej, godnej jego syna kobiety. Teraz błagał spojrzeniem o litość i wybaczenie. Kiedy zobaczył Wiktorię, po jego policzkach popłynęły dwie ogromne łzy. Ona sama była zachwycona faktem, iż ma dziadka.

- Czy będę mogła do pana mówić dziadek? – zapytała z nadzieją w głosie.

- Oczywiście moja królewno, będę wtedy najszczęśliwszym dziadkiem na świecie.

Julka wiedziała, że przez te wszystkie lata Kuba był w jej sercu najważniejszy, kiedy więc oświadczył się jej, odpowiedziała „tak”.

Ślub zaplanowali na sierpień, odbył się w kościele, a długi welon Julii trzymała Wiktoria.

Po  namowach Kuby Julka zgodziła się zamieszkać z teściem, który odżył przy Wikci i bardzo się z nią zaprzyjaźnił. Była dla niego najważniejsza, wręcz świata poza nią nie widział.

Oczywiście Jakub został w Polsce i postanowił zająć się zaniedbaną kliniką ojca.

Julka i Kuba byli ze sobą tak szczęśliwi, że nie potrafili już spędzić bez siebie ani jednego dnia. Nawet na konferencje naukowe zabierali siebie ze sobą. Mała była wtedy z babcią, która nigdy jej nie zawiodła. Rodzice mogli teraz opiekować się córeczką wspólnie,  doceniali to, bo wiedzieli, że wcale tak nie zawsze bywa. Wikcia zaś była najbardziej kochanym dzieckiem na świecie.