Czarne
Anna Kańtoch

Wydawnictwo Powergraph określa książki swej serii ,,Kontrapunkty" jako ,,oczarowujące czytelnika piękną frazą i niejednoznacznością interpretacji". Jest to clou pozycji ,,Czarne" Anny Kańtoch. Narratorką powieści jest kobieta o nieznanym imieniu, którą poznajemy, gdy jest pensjonariuszką nadmorskiego sanatorium dla osób nerwowo chorych. Poszczególne rozdziały książki oznaczone są jako ,,teraz" i ,,wspomnienia". Teraz to rok 1935 (choć nie zawsze). Bohaterka opisuje swoje obserwacje, przekazuje swą wizję zdarzeń ówczesnych, jak i przeszłych, sięgających jej dzieciństwa. Wielkim sentymentem jest dla mniej wspomnienie wiejskich wakacji w Czarnem. Siebie i ludzi takich jak ona określa jako ,,innych, obcych w tym świecie". Chwytając słowa wypływające z kart książki, czytelnik (tak, jak i narratorka) sam często musi zastanowić się, czy mowa jest o rzeczywistości, czy to tylko wymysł zniekształconej psychiki, w którym miesza się też czas. Nie powoduje to jednak braku zrozumienia treści, a wręcz intryguje dwuznacznością. Anna Kańtoch to niezwykle utalentowana pisarka potrafiąca stworzyć dzieło, które od pierwszego do ostatniego zdania owiane jest mgiełką niepokojącej tajemniczości. Niemiłym zaskoczeniem był jeden z końcowych rozdziałów opisany jako ,,dawniej". Wydał mi się dopisany już na samym końcu jedynie po to, aby udowodnić obecność książki w wydawnictwie zajmującym się science-fiction. Według mnie jest bezcelowy i oderwany od całości. Niepotrzebnie podsuwa przyczynę rojeń bohaterki, inną niż wynika to z treści, czyli z chorego umysłu, który ma swą przyczynę. A może to również wymysł spaczonej psychiki narratorki? ,,Czarne" to powieść napisana nietypowym, ale ciekawym, wybitnym i fascynującym stylem, gdzie słowa ,,rozrywają tkankę rzeczywistości, w którą wkrada się niemożliwość", a fabuła pozostaje otwarta, niedopowiedziana. Jest to książka napisana przez kobietę, o kobiecej duszy i dla kobiet. Pokazuje, jak bardzo pewne czynniki wpływają na wrażliwy kobiecy umysł.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)