Czasy zespolone Wioletty Grzegorzewskiej, nowy tom poetycki autorki nominowanej do nagrody Bookera 2017, w krakowskim Wydawnictwie Eperons-Ostrogi.
Czasy zespolone potwierdzają konsekwencję Wioletty Grzegorzewskiej w wyborze motywów i tematów. Autorka, od lat mieszkająca w Anglii, łączy w jedną spiralę czasy przeszłe i przyszłe, metafizykę z pamięcią, teraźniejszością rozgrywając ów teatralny spektakl egzystencji. I choć wiersze, zebrane w tomie, układają się w poszatkowaną relację z życia zaprzeszłego, bo czasów wojny, przeszłego, bo własnego dzieciństwa i współczesności, jednocześnie to zanurzenie w czasie wojny, w dzieciństwie czy teraźniejszości, budowanej z pamięci na wyspie Wight, dają czytelnikom posmak kunsztu poetyckiego, który wyznacza szczególny, bardzo charakterystyczny dla myślenia Wioletty Grzegorzewskiej idiom poetycki.
Informacje dodatkowe o Czasy zespolone:
Wydawnictwo: inne
Data wydania: 2017-06-30
Kategoria: Poezja
ISBN:
Liczba stron: 100
Kup książkę Czasy zespolone
Zobacz także
Czasy zespolone - opinie o książce
Tajni dyrygenci chmur to powieść w duchu nowego realizmu magicznego Nathana Hilla czy Donny Tartt o dorastaniu w późnym socjalizmie, kiedy Polska przeżywa...
Nowa, niepokojąca, ale pełna humoru powieść autorki, która za swoją debiutancką powieść „Guguły” zdobyła nominację do International Man Booker...
Przeczytane:2017-12-08, Ocena: 5, Przeczytałam, Mam, 52 książki 2017 ,
Twórczość Grzegorzewskiej wyrosła z poezji i z niej czerpie inspirację, obrazy, dźwięki i smaki. Tomik "Czasy zespolone" mieści w sobie szereg odniesień do dzieciństwa, bliskich sercu miejsc i ludzi, ale nie tylko. To również poszukiwania i droga... w nieznane, ku nowym miejscom, nowym ludziom i nowej sobie. Przeglądamy się w twarzach różnych kobiet, także Żydówek, których czas zatrzymał się i trwa zawieszony gdzieś między jawą, a snem.
Jej poezja to właśnie próba okiełznania czasu, zatrzymania go w myśli i grze słów, stąd np. paralele do okresu Jury, zatrzymanej w odciskach morskich stworzeń na skałkach Wyżyny Krakowsko- Częstochowskiej.
Świat Grzegorzewskiej to soczewka, w której skupia się walka istnienia o to, by nie przeminąć, by zespolić się w jedno z czasem, przestrzenią, człowiekiem, jako materią. Jednak ponad tę materię, biologię, wspólność wyrasta myśl, ideał, emocje, wiara. Wiara śmiertelnika w to, że właśnie w tym zespoleniu czasów jest jego nadzieja na życie wieczne.