Dolina szpiegów
Robert Michniewicz

Końcówka II Wojny Światowej. Sytuacja w Europie jest coraz bardziej napięta. Kapitan Abwehry, Carl von Wedel pracujący dla polskiego wywiadu, zupełnie przypadkowo trafia na legendarnego „Lothara” agenta wywiadu niemieckiego, który działa na terenie Wielkiej Brytanii.

„Amber”, bo taki właśnie kryptonim ma von Wedel, to według jego przełożonych, jeden z najlepszych oficerów wywiadu, z jakim mieli okazję pracować. Inteligentny, wykształcony, doskonały analityk, dla którego nawet najbardziej skomplikowana operacja wywiadowcza to spacerek po lesie.

„Lothar” z kolei to doskonale zakamuflowany, bezwzględny i chorobliwie dążący do celu agent pracujący dla niemieckiego wywiadu w strukturach sił Wielkiej Brytanii.

Drogi obu złączą się w zakopiańskiej bazie szkoleniowej, gdzie ten pierwszy odkryje tajne, bardzo cenne archiwum niemieckiego aparatu szpiegowskiego.

Zaczyna się walka z czasem. Kto pierwszy zrealizuje swój cel? Komu uda się wyjść z tego pojedynku bez szwanku?

Wydaje się, że ta walka będzie miała kluczowe znaczenie dla losów tej okrutnej wojny, która zaangażowała cały świat.

„Dolina szpiegów” to genialny kryminał szpiegowski. Przyznam się, że do tej pory nie miałem okazji do czytania takiego połączenia. I stało się… Okazało się, że jedna randka i jestem kupiony.

Książka Roberta Michniewicza to świetnie dopracowana opowieść o realiach II Wojny Światowej. Nie znajdziemy tu szczegółowych opisów wielkich bitew: nad Bzurą czy tej o Anglię. Autor w zamian przedstawia nam szczegóły pracy wywiadowczej zarówno po stronie okupanta jak i polskiej czy alianckiej.

Do tego sprytnie wpleciony wątek miłosny dodaje całości odpowiedniego charakteru.

Nie był bym sobą, gdybym nie porównał tej pozycji do dwóch filmów, które bardzo dawno temu wielokrotnie oglądałem ze swoim tatą. „Tylko dla orłów” i „Działa Navarony”. Dwa świetne filmy wojenne, które w pełni oddają klimat pokazany w tej książce. Walka wywiadowcza, tajna misja, od której zależą losy wojny, elita komandosów działająca na wrogim terenie. To wszystko znajdziecie w tej książce.

Gorąco polecam.

Powieść szpiegowska to zupełnie nieznany dla mnie gatunek, ale miałam ogromne szczęście, że „Dolina szpiegów” była moją pierwszą lekturą z tego rodzaju literatury. To tak doskonale skomponowana mieszanka akcji, historii i wielu wątków (w tym obyczajowych), że nie sposób było się od niej oderwać. Nie wiem dlaczego, ale podczas czytania włączyłam w pamięci głos Bogusława Wołoszańskiego, który przez wiele lat z niesamowitą energią opowiadał o historii.

Jest rok 1944, wśród wojskowego środowiska krąży przekonanie, że wojna zmierza ku końcowi i dla niemieckiego wywiadu sytuacja wygląda - delikatnie mówiąc średnio. Wszelkimi sposobami wywiad stara się, by uzyskane wszelkimi sposobami informacje pomogły wpłynąć i jednak zmienić ponure prognozy. Kapitan Abwehry, Carl von Wedel wyrobił sobie opinię skutecznego, błyskotliwego i wiarygodnego agenta, od którego wszelkie informacje brane były za pewniak. Dlatego też nikt z przełożonych nie spodziewał się, że Carl tak naprawdę prowadzi podwójną grę, będąc agentem przeciwnego wywiadu, którego polityka jest bliższa jego sercu. Carl postanowił, że rozpracuje niemiecki wywiad od środka i w odpowiednim momencie wprowadzi wroga na pole minowe. Gdy dostał zlecenie prowadzenia szkoleń w tajnym ośrodku w Zakopanem, nie zdawał sobie sprawy z ważności informacji tam zgromadzonych. Jednakże błyskawicznie podjął decyzję o wywiezieniu dokumentacji, która ostatecznie mogłaby zaszkodzić niemieckiemu wrogowi

Równolegle do wątku Carla, poznajemy innych agentów z równie ważnymi zadaniami. W tej powieści nie ma głównego bohatera. Każda z postaci pełni równie istotną funkcję, co sprawia, że cała siatka szpiegowska staje się majstersztykiem osobowości.

Nie będę oryginalna i zapewne nie powiem nic odkrywczego, że moim ulubionym bohaterem stał się właśnie Carl, choć każdy z agentów cechował się niesamowitym opanowaniem i nerwami ze stali. Wielokrotnie zastanawiałam się, jak pancerną psychikę mają bohaterowie i jak bardzo ja bym poległa, gdybym dostała rolę nawet pojedynczego agenta czy członka grupy partyzantów.

Akcja powieści obejmuje Berlin, Londyn i okolice tychże siedzib władz, są też wzmianki o rejonach Francji, i znaczna część szpiegowskich sytuacji rozgrywa się w Zakopanem.

Nie mogę nie zwrócić uwagi na to, z jaką precyzją autor wykreował i rozpisał całą fabułę. Cała opowieść jest zwarta, logicznie spójna i utrzymuje poziom napięcia od pierwszej do ostatniej strony. Kolejnym atutem jest styl autora. Prosto, bez ozdobników, tak „po żołniersku” wprowadził mnie w całą opowieść i co dla mnie istotne, nie wywierał w żaden sposób presji, bym zajęła jakieś stanowisko odnośnie bohaterów czy sytuacji. Doceniam taka nienachalność i całkowite zachowanie bezstronności. Nieważne, czy opis dotyczył Niemca, Anglika czy Polaków, każdy bohater miał dobre i złe cechy i to mi, jako czytelnikowi pozwolono ocenić, kogo lubię bardziej a kogo wcale.

Przyjemnym przerywnikiem w tych skomplikowanych układach szpiegowskich był wątek miłosny pomiędzy Carlem a Lottą. Lubię, gdy sceny uczuciowe nie dominują całości, a stanowią jedynie przyjemną odskocznię. Tak właśnie było w tym przypadku, a dodatkowo relacje Carla z ukochaną podkreśliły ludzki charakter bohatera. Wszak nie samą pracą żyje człowiek.

Podczas lektury doszłam do jednego, konkretnego i myślę, że trafnego wniosku. Otóż wszystkie te misternie układane w największej tajemnicy plany upadały przez...gadulstwo. Pokazano, jak wielką słabością człowieka może stać się połączenie alkoholu, naturalnej skłonności człowieka do plotkowania i potrzeby zaufania drugiej osobie. Gdyby nie takie wpadki, agencje szpiegowskie z dużym powodzeniem doprowadzałyby swoje plany do końca i kto wie, może na kartach historii zapisałyby się inne fakty. Oczywiście rolą i głównym zadaniem tajnych agentów było wyciąganie informacji, jednak zadanie byłoby dużo trudniejsze, gdyby nie ta powszechna ludzka słabość.

Podsumowując – „Dolina szpiegów” to świetnie skomponowany kryminał detektywistyczny. Zawiera w sobie wszystkie elementy, które gwarantują, że lektura będzie przyjemnością i od pierwszej strony przeniesie czytelnika w inny świat.

Dziękuję Pani Bognie Piechockiej i Wydawnictwu Czarna Owca za egzemplarz do recenzji, a autorowi za niesamowitą opowieść i przemiłą dedykację.

Dzisiaj, 27 marca 2024 roku jest premiera książki Roberta Michniewicza "Dolina szpiegów", a ja miałam to szczęście, że już ją przeczytałam.
Do tej pory nie byłam zbytnią fanką powieści szpiegowskich, ale po lekturze tej niesamowicie wciągającej książki jestem zmuszona zmienić swoje zdanie. Autor bardzo sprawnie rozwinął temat sensacyjno-szpiegowski wplątując w niego wątek miłosny. Przeczytałam z ciekawością tę dość sporą książkę (656 stron), którą mimo swojej objętości czyta się lekko i z przyjemnością i właściwie chciałoby się czytać dalej... Autor, pewnie dzięki swojej wiedzy zawodowej sprawnie wciąga czytelnika w fabułę i utrzymuje napięcie do samego końca.

"Tak naprawdę nigdy nie zastanawiał się, czy idąc po zakupy, na spacer albo do biura, może zrezygnować z obserwacji otoczenia. Kontrola operacyjna weszła mu w krew jako naturalna czynność codzienności - miał pełną świadomość, że od niej zależy jego życie."
Rok 1944, ciągle trwa wojna. Poznajemy kapitana Abwery Carla von Wedela, pracującego dla polskiego wywiadu. To taki jakby "dobry Niemiec", który nie wiedząc czemu próbuje zdusić przewagę Hitlera i poświęca się działalności konspiracyjnej. A że pracuje w berlińskim wywiadzie wojskowym i spotyka się z kilkoma współpracownikami, ma często dobre okazje do zdobywania różnych tajnych dokumentów. Carl von Wedel, zresztą jak kilku innych niemieckich oficerów nie jest zwolennikiem Hitlera. 

"Jesteśmy zależni od szaleńca. Jeżeli ktoś go nie powstrzyma, cała ta wojna zakończy się narodową tragedią. Jedyne, co nam pozostaje, to zawrzeć pokój z aliantami. I to jak najszybciej. Tej wojny wygrać, niestety, nie możemy."
"Pamięta pan naszą ostatnią rozmowę? Wtedy również doszliśmy do tematu dalszego losu Adolfa Hitlera. Przed chwilą powiedziałem, że odsunięcie go od władzy jest jedyną szansą dla Niemiec na pokój. Czy pan podziela ten pogląd?"
Chociaż początkowo może się wydawać, że akcja przebiega zbyt wolno, to jednak takie stopniowanie napięcia jest znakomitym wprowadzeniem do całej wywiadowczej działalności kilku wywiadów jednocześnie. Gdyż poznajemy nie tylko Carla von Wedela, ale również agentów brytyjskich i niemieckich. Na dodatek jeden z agentów działa na dwie strony...
Hrabia Carl von Wedel w tym trudnym czasie zakochuje się w pięknej dziewczynie, Lotte odwzajemnia jego uczucia, lecz jest to trudny okres na miłość i związek. Gdy zaczyna się robić niebezpiecznie wokół rodziny narzeczonej, Carl pomaga wyjechać Lotte z matką do Szwajcarii. I chociaż wydawałoby się, że to będzie proste, to jednak po drodze czekały na nich niemałe trudności. Wedel chociaż tęskni za dziewczyną, jest bardziej spokojny o jej los, tym bardziej, że musi opuścić Berlin. Zostaje wysłany do tajnej szkoły wywiadu znajdującej się w Zakopanem. Trochę jest zaskoczony tym przeniesieniem do Polski.
Carl nawet nie podejrzewał, że właśnie tu czeka na niego bardzo ważna misja, chyba nawet najważniejsza. Jednak niczego nie może być pewny. Nie wie komu może zaufać. Czy jednak się powiedzie? Czy można wszystko dobrze zaplanować? Czy uda się jemu nawiązać kontakt z góralami? Czy uda się zrealizować plan pozyskania tajnych dokumentów?

Fabuła powieści nie jest prowadzona tylko w Berlinie, przenosi się naprzemiennie z Niemiec do Polski oraz do Londynu i kilku innych miejsc. 
Gdy już niby wszystko jest jasne i oczywiste, zaczynają się piętrzyć duże problemy, jeden za drugim. Robi się coraz niebezpieczniej a Carlowi grozi nawet śmierć. Do akcji wkraczają cichociemni i wtedy to naprawdę nie wiadomo już jak to się skończy. Z każdą kolejną kartką coraz bardziej autor fascynuje pomysłami i trudno oderwać się od lektury. Nie znałam od tej strony historii i chociaż autor zastrzega, że to fikcja, to mam wrażenie, że takie rzeczy mogły dziać się naprawdę.
Zakończenie sugeruje, że będzie jeszcze ciąg dalszy. Ja już czekam niecierpliwie.

Dodam na koniec, że fabuła tej powieści bardziej do mnie przemawia niż znany serial "Stawka większa niż życie", którym zachwycano się przez wiele lat. 

Za możliwość przeczytania książki przed premierą dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca i Pani Bognie Piechockiej z PRart Media.
Panu Robertowi Michniewiczowi, autorowi tej niesamowitej i pasjonującej powieści, bardzo dziękuję za miłą dedykację.

Spędziłam z tą książką dość sporo czasu. Mnogość postaci i miejsc wymaga skupienia, co spowalnia czytanie, ale z drugiej strony przedłuża przyjemność. A tej przyjemności podczas czytania było sporo. Mnie książka bardzo się podobała. Autor stopniowo wprowadza czytelnika do świata agentów, powoli buduje nastrój, buduje napięcie, by później przyspieszyć i wywołać wypieki na twarzy. Ostatnie mniej więcej 200 stron akcja pędzi, wywołuje wiele emocji. Warto przeczytać ten spokojniejszy wstęp, by móc doświadczyć tak dobrego zakończenia.

Dolina szpiegów to świetna powieść szpiegowska, której akcja dzieje się podczas II wojny światowej. Działalność wywiadowcza, podwójne tożsamości, niebezpieczne akcje, zdrady, dużo wątków, postaci i miejsc, które w odpowiednim czasie dobrze się łączą. Dla złagadzania nieco wojennego obrazu całości jest tu także wątek romantyczny.

Emocjonujące spotkanie dwóch agentów. Z jednej strony Niemiec Carl von Wedel (Amber) pracujący dla polskiego wywiadu, a z drugiej groźny agent niemieckiego wywiadu działający w Wielkiej Brytanii ,,Lothar".

Amber trafia na ślad Lothara. Wkrótce zostaje wysłany do tajnej szkoły wywiadu w Zakopanem, gdzie odkrywa archiwum z bardzo istotnymi dla dalszych losów wojny dokumentami. Zapada decyzja o przejęciu tego archiwum, co sprowadzi na bohatera ogromne niebezpieczeństwo. Rozpoczyna się akcja z udziałem cichociemnych. Są doskonale wyszkoleni i zdeterminowani, ale czy to wystarczy by wygrać ze znacznie liczniejszymi siłami wroga?

Polecam.

O wygraniu wojny decydują nie tylko zasoby broni, logistyka, dobrze wyszkoleni żołnierze - ale w dużej mierze działalność wywiadowcza. Czasami można odgadnąć zamiary wroga, pomieszać mu szyki, wyprzedzając o krok, wykradając tajemnice...

Hauptmann hrabia Carl von Vedel jest nie tylko młodym arystokratą, oficerem SD, przede wszystkim działa jako agent polskiego wywiadu w Berlinie! Stara się otoczyć legendą beztroskiego,  majętnego młodego mężczyzny, zainteresowanego kobietami, dobrym jedzeniem i wesołym towarzystwem, jednocześnie skupiając się na pozyskiwaniu istotnych informacji oraz unikaniu dekonspiracji. Przystojny, kulturalny, inteligentny oficer cieszy się sympatią kolegów i szacunkiem przełożonych. Jednocześnie jest doceniany przez polski wywiad i otrzymuje coraz bardziej wymagające zadania. Działa pod presją czasu, w nieprzewidywalnych okolicznościach, w poczuciu nieustannego zagrożenia, nigdy jednak nie traci opanowania czy samokontroli. Błyskotliwie, odważnie reaguje na wszelkie niespodzianki, obronną ręką wychodząc z tarapatów, z niezmiennym zaangażowaniem kontynuując kilkuletnią misję.

Na swojej drodze spotyka Lotte Jung - śliczną sekretarkę generała Einsatzleitera, która szybko zaczyna być dla niego kimś więcej niż tylko źródłem informacji. W samym środku okrutnej wojny zaczyna rozkwitać ich uczucie. Pragnienie bycia ze sobą, na przekór niesprzyjającym okolicznościom, jest tak silne, że zaczynają wierzyć w pokonanie wszelkich przeszkód i pozwalają na wykiełkowanie nieśmiałej nadziei... Tylko czy faszystowski reżim i szalejąca wojna pozwolą na szczęśliwe zakończenie tej historii? Tym bardziej, że Carl otrzymuje rozkaz przeniesienia do ośrodka szkoleniowego Abwehry położonego w Zakopanem. Niestety w niemieckich służbach pojawia się podejrzenie, że może działać na szkodę Rzeszy, jego życiu zaczyna więc zagrażać realne niebezpieczeństwo... Polacy decydują się na próbę wydostania go z doskonale chronionej Doliny Olczyskiej wraz z niezwykle istotnym dla aliantów tajnym archiwum. Cała akcja cichociemnych i miejscowych partyzantów wydaje się wręcz niemożliwa do zrealizowania...

Powieść trzyma w napięciu, uświadamia jak ogromną cenę musieli zapłacić niektórzy za bezkompromisową walkę z faszystami. Odsłania kulisy pracy wywiadowczej, jej mechanizmy, mnóstwo technicznych szczegółów związanych z werbunkiem nowych agentów, pracą ośrodka szkoleniowego czy chociażby skokami spadochronowymi. Czytaniu towarzyszyło mi mnóstwo emocji - podziwu dla odwagi patriotów, gniewu wobec najeźdźców, strachu o bohaterów, których łatwo było szanować i polubić oraz goryczy wobec tych, którzy okazali się zdrajcami... Na pewno wiem więcej o walce wywiadów, której nie widać, ale jest tłem dla operacji wojskowych i bitew...

"Dolina szpiegów" Roberta Michniewicza to powieść szpiegowska, która przenosi nas w burzliwy czas końcówki II wojny światowej. Jest zaskakująca, dobrze trzyma w napięciu, budzi wiele emocji, ale przede wszystkim jest to historia pełna, w której nie skupiamy się tylko na akcjach szpiegowskich, ale na wszystkim tym, co życie szpiega w tamtych czasach ze sobą niosło. Fabuła oparta jest o dwie postacie, dwóch tajnych agentów pracujących dla obozów przeciwnych - mamy Niemca w niemieckim wywiadzie, który donosi o ich poczynaniach Polakom, mamy też człowieka w angielskim wywiadzie, który zbiera informacje dla Niemców. I tak pozornie bardzo podobne do siebie życia prezentują nam się w pełnej krasie, a my widzimy coraz lepiej, że te kreacji zbudowane są nie na zasadzie podobieństwa, a kontrastu. Bardzo fajny zabieg! Sama historia jest bardzo emocjonująca, choć z początku może czytelnik lekko się wahać - warto przebrnąć przez bogaty w informacje, a niekoniecznie akcję początek - bo już po chwili, gdy jesteśmy wprowadzeni w sytuację, zaczyna się dziać! I dzieje się już nieustannie do samego końca, a czytelnik raz po raz zastanawia się czy na pewno kibicuje dobrej stronie. Do tego dochodzi jeszcze doskonale oddane tło historyczne, realia tamtych czasów, które sprawiają, że czytelnik czuje się, jakby faktycznie przeniósł się do tamtych czasów i doświadczał np. bombardowania Berlina. Oczywiście jest tu też i wątek polski, który ostatecznie odgrywa bardzo ważną rolę! Gorąco polecam tę powieść wszystkim - nie trzeba być fanem powieści szpiegowskich, by tym tytułem się zachwycić!

Recenzja

Dolina Szpiegów

Robert Michniewicz

Czarna owca 

Sensacja /lit. Wojenna 

18+

#współpracarecenzencka 

Czy dajecie szansę książką o tematyce wojennej?

Mi one nie przeszkadzają. Oczywiście są wyjątki, ale gdy przeczytałam, że tutaj mamy zarówno akcję jak i miłość, wiedziałam, że chcę się z nią zapoznać i ją przeczytać,gdyż zazwyczaj wykluczają się nawzajem. 

Dodatkowo dostałam ją w pdf z szansą na napisanie do niej polecajki. Niestety moja nie zmieściła się. Aleeee

,, Niespodziewane przypadki, nieoczekiwana akcja, gwałtowna miłość i niebezpieczeństwo to tylko ułamek tego, co bucha z kartek. Kartek, które porywają i szantażują przyjemnym stylem i atrakcyjną treścią. '' 

Spodobała mi się, ale przede wszystkim wiem, że z chęcią powrócę do niej do tego co się tam wydarzyło i z niecierpliwością czekam na kontynuację. Po takim zakończeniu musi się pojawić.

Akcja jest osadzona podczas II wojny światowej i obejmuje kilka lokalizacji różnych. 656 stron świata głównie męskiego, choć kobiety jeśli się pojawiają to są różne, nie ma tak, że każda w tym samym schemacie i to samo robi, no nie. I jak tytuł wskazuje szpiedzy, bo to o nich cała akcja się rozchodzi, kto pierwszy, kto przeżyję, a kto kretem, a może podwójnym agentem. I to jak działa ludzka psychika oraz to, że każdy ma inną osobowość i myślenie. Pomimo, że ma dość dużo stron to gsy się wciągnie w te intrygi to się leci bardzo szybko.