Lewiatan
Boris Akunin

Bardzo przyjemna kontynuacja przygód znanego nam już Fandorina. Tym razem mamy do czynienia z powieścią utrzymaną w stylu "zagadki zamkniętego pokoju". Oczywiście, zastosowałam pewną przenośnię - chodzi o zagadkę kryminalną, w której wiadomo, że liczba podejrzanych ogranicza się do osób zamkniętych w ograniczonej przestrzeni. Tym razem przestrzenią tą jest pokład luksusowego statku - tytułowego "Lewiatana". Zbiegiem okoliczności, płynący do Japonii Fadnorin, znajduje się na pokładzie statku, na którym ukrywa się sprawca zbrodni stulecia: morderca właściciela kolekcji antyków indyjskich, siedmiorga służących i dwójki dzieci. Fandorin początkowo jest jednym z podejrzanych, z czasem jednak przystępuje do próby rozwiązania zagadki. Co do samego zakończenia jest może trochę naciągane, ale w pełni akceptowalne.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ogłaszam wszem i wobec, że Boris Akunin to kolejne wcielenie Agathy Christie. "Lewiatan" przypominał mi te najlepsze z najlepszych powieści mistrzyni. Oczywiście podobieństwo nie przejawia się dosłownie, a na pewno nie przede wszystkim. Chodzi o kunszt fabularny, geniusz detektywistyczny i wspaniały, prosty i malowniczy styl. Jestem zachwycona, zwłaszcza że akcja "Lewiatana" toczy się na ograniczonej przestrzeni, wśród określonych, nielicznych bohaterów, którzy są jednocześnie podejrzanymi. To chyba najbardziej efektowne fabularnie kryminały, ale i najtrudniejsze, moim zdaniem. Na pokładzie "Lewiatana" spotykamy naszego kochanego Erasta. Autor tak niewiele poświęca mu uwagi, stara się wręcz uczynić go niewidzialnym, aż do tej ostatniej finałowej rozgrywki. Ale oczywiście nie udaje mu się to, bo Erast - detektyw z przypadku, jest tak wyjątkowy, że nie da się go nie uwielbiać. Przystojny, tajemniczy, małomówny, z pozoru gruboskórny, a w głębi wrażliwy, nieśmiały i samotny. Nic dziwnego, że zawsze znajduje się kobieta, która chciałby uleczyć go z tej choroby. Fandorin widzi, słyszy i rozumie więcej. Dar i przekleństwo. Po raz kolejny nie chce, ale nie ma wyboru - musi ratować ludzkie życia, demaskować przestępców, rozwiązywać zagadki, którym nie daje rady policja. To cały on. Agatho... tfu, tfu, Borisie - dziękuję i proszę o więcej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)