Między tobą a mną
Manula Kalicka

Zagapić zdarza się każdemu, ale grunt to być szczęśliwą gapą. Przeoczyłam, jakbym miała klapki na oczach, w odmętach publikacji, ukryła się ostatnia z cyklu #naprzekórlosowi powieść @manulikalicka #międzytobąamną Mam jednak fart i książka do mnie dotarła, robiąc mi ogromną niespodziankę. Poprzednie tomy przeczytałam kilka lat temu, mają inną szatę graficzną, jednak zupełnie mi to nie przeszkadza, nie zbieram książek dla wyglądu, tylko z pasji, również posiadania.

Gdy tylko zaczęłam czytać przypomniała mi się płynność pióra Autorki, znajomość tematu i umiejętność snucia opowieści. Historia, jakich wiele, wojna, przetrwanie, walka, tylko pokazane ze szczyptą humoru, który Pani Manula wplotła w charakter tancerki z kabaretu, bohaterki łączącej serię. Jest też poważnie i niebezpiecznie, wszystko wyważone i podane w idealnie odmierzonych dawkach, ku uciesze czytelnika.

Zakres czasowy przedstawiony w ostatniej części jest krótki, skupia się na epizodzie z życia Zosi, dziewczyny, która przez wymuszone prawo wojny stała się innym człowiekiem. Jednak ta zmiana jej nie uwierała, przyswoiła ją, obłaskawiła i przyjęła jako pewnik, ukrywając prawdę, ale pamiętając początek. Poznajemy przekrój postaci, poczynając od infantylnych, zagubionych po neutralnych i łajdaków. Dobro nie zawsze triumfuje, porządny nie jest na pozycji wygranego, jak to w życiu. Przyjaźń raz zawarta, scala patchworkową rodzinę, czasem wymienia jej członków, kogoś doda, czasem ujmie, toczy się. Życie nie akceptuje stagnacji.

Powieść z humorem, pełna finezji, ukazuje trudne czasy, ale również błyskotliwie podkreśla absurdalne sytuacje tamtego okresu. Tekst zarówno wzrusza, jak i bawi, postacie barwne, dialogi inteligentne. Śledząc wydarzenia, czytelnik nie tylko przeżywa opisane trudne chwile, ale też uśmiecha, poznając przygody bohaterów w tym nietypowym czasie.

,,Między tobą a mną" to już czwarty tom wspaniałej sagi ,,Na przekór losowi".

Tym razem autorka zabiera nas do czasów tuż po II Wojnie Światowej, które dla mieszkańców Warszawy nie były łatwe. Stolica jak i cała Polska była pokrytą gruzem, a ludzie starali się żyć na nowo.

Czwarta część serii poświęcona jest głównej młodej Zosi, która zmaga się z gruźlicą. By podleczyć się wyjeżdża do Lubuska. Wyjeżdżając z Warszawy nie wiedziała czy opuszcza rodzinę na chwilę czy na zawsze. Na miejscu znajduje pracę jako nauczycielka. Na prowincji brakuje lekarzy, dlatego pomaga również podczas wizyt domowych. Wszędzie widzi biedę, brud i choroby. W szpitalu zatrudnia się również Jędrek. Między młodymi rodzi się uczucie. Ale czy dane im będzie być ze sobą szczęśliwym?

 Autorka posiada niezwykle lekkie pióro, a przy tym niebywale dokładnie oddaje realia panujące w sektorze medycznym tuż po wojnie. Warunki w szpitalach były trudne. Brakowało rąk do pracy a różne choroby szerzyły się. Pani Manula Kalicka wspaniale oddała klimat tamtych lat poprzez słowa, które dzisiaj już nie koniecznie funkcjonują. Do tego wszystko co opisała faktycznie miało miejsce. Dzięki czemu opisaną historię czuje się bardziej.

Swoją przygodę z serią ,,Na przekór losowi" rozpoczęłam do tomu 4. I nie przeszkadzało mi się, że nie znam poprzednich części. Ale dzięki wydawnictwu Prószyński i s-ka mogę przeczytać 3 wcześniejsze tomy i podzielić się opinią o nich. Dlatego obserwujcie mój profil, ponieważ na dniach będą pojawiać się pierwsze części. Jestem ich bardzo ciekawa. Bardzo chcę bliżej poznać Irenkę.