Niewiadoma
Marek Stelar

Do gabinetu psychoterapeutki Mileny Korcz przychodzi mężczyzna. Jak się okazuje nie chce pomocy tylko chce zadać ważne pytanie. Nie opuszcza gabinetu żywy.
Były policjant Dariusz Suder powoli otrząsa się po śmierci żony i córki. Jego życie zmienia się, gdy dowiaduje się o śmierci człowieka, którego kiedyś poznał przypadkowo. Wszystko wskazuje na to, że zabiła go kobieta, która pomogła mu wrócić do normalności. Były policjant zaczyna prywatne śledztwo i wie, że musi odnaleźć pschoog policyjną zanim zrobi to policja i ktoś kto będzie chciał poznać odpowiedź na bardzo ważne pytanie...

"Niewiadoma" to drugi tom serii kryminalnej z Darkiem Suderem. To drugie wydanie tej powieści. Przyznaję, że muszę nadrobić zaległości.
Autor potrafi trzymać czytelnika w napięciu. Fabuła wciąga już od pierwszej strony. Akcja jest dynamiczna, śledztwo zagmatwane, intrygująca zagadka, zaginięcie oraz ciekawi bohaterowie. Nie nudziłam się ani przez chwilę.
Uwielbiam pióro autora i muszę przyznać, że kolejny raz spędziłam bardzo ciekawie czas z książką. Czuję niedosyt i mam ochotę na więcej!
Z przyjemnością sięgnę po inne tytuły tego autora.

Gorąco polecam!

BRUNETTE BOOKS 

Półtora roku temu w nieszczęśliwych okolicznościach inspektor Dariusz Suder traci żonę i córkę. W powrocie do normalności pomaga mu psycholog policyjny Milena Korcz. Kiedy będący na rencie po postrzale Suder dowiaduje się od kolegów „z firmy”, że w domu Mileny znaleziono ciało zastrzelonego mężczyzny ze szczecińskiego półświatka a kobieta jest poszukiwana postanawia wziąć sprawy w swoje ręce.
„Niewiadoma” to druga część z serii o Dariuszu Suderze.
Otrzymujemy ciekawą fabułę, pomysłową i wciągającą akcję, trochę krwi, kilka trupów do tego wątek miłosny a wszystko jak zawsze u pana Marka Stelara – nieważne czy chodzi o serię z Suderem, Rędzią czy luźne pozycje - przekazane czytelnikowi w przyjemny i zachęcający do ciągłego czytania sposób.

Może nie śledziłem kariery literackiej Marka Stelara od samego jej początku, ale zapewne przeczytałem wszystkie wydane dotąd przez niego książki. Moja przygoda z powieściami tego autora rozpoczęła się od znakomitego „Rykoszetu”. Kiedy pisałem dość specyficzną recenzję tego kryminału, wręcz nakazałem w niej Stelarowi:

„utrzymanie poziomu literackiej formy na równi z wcześniejszymi - świetnymi utworami, bądź jego znaczne podwyższenie (w miarę posiadanych możliwości i umiejętności).”

Od tamtej pory wiele wody w Odrze upłynęło, w tym czasie powstało w głowie pisarza wiele pomysłów na ciekawe powieści. Z pomysłów tych zrodził się cykl zatytułowany Suder.

„Niewiadoma” jest drugim tomem tego cyklu, jego udaną kontynuacją „Niepamięci”. Powstaje jednak pytanie, czy tylko udaną?

Darek Suder, po wydarzeniach z „Niepamięci”, w dalszym ciągu leczy rany. Obecnie przebywa na rencie policyjnej, znalazł sobie swój nowy świat, w pięknych okolicznościach przyrody. Znalazł (dosłownie) też nowego przyjaciela, psa o imieniu Promo, który wiernie towarzyszy mu w dalszym życiu. Niestety, śmierć w dalszym ciągu krąży wokół Darka. Tym razem nie dotyka go bezpośrednio, ale swoim zimnym oddechem mrozi życie tej, dzięki której Darek poskładał swój świat. Za sprawą dziwnej i tragicznej w skutkach wizyty, w śmiertelnym niebezpieczeństwie znalazła się Milena Korcz – policyjny psycholog. Suder nie pozostawia długów bez spłacania, musi pomóc uciekającej nie tylko przed policją Milenie. Każdy aspekt sprawy, do którego uda się dotrzeć inspektorowi w stanie spoczynku, nie przybliża go niestety do rozwiązania sprawy – stawia przed nim kolejną niewiadomą.

Teraz mogę wytłumaczyć się z tego, dlaczego w recenzji całkiem nowej powieści pozwoliłem sobie cytować swoje słowa z opinii dotyczącej „Rykoszetu”. Otóż, jak wspomniałem, „nakazałem” w niej Stelarowi, by powieści swe wciąż utrzymywał na wysokim poziomie, albo poprzeczkę ciągle sobie podwyższał. Aby pomysły, które zawrze w kolejnych kryminałach, dawały czytelnikowi rewelacyjną rozrywkę - taką, która zapada w pamięć i przez jakiś czas siedzi w głowie, przestawiając w niej nieustannie szare komórki. I wiecie co? Stelar normalnie, tak po ludzku, się mnie posłuchał. Nie wiem, jaką moc sprawczą miała tamta recenzja, ale myślę sobie, że to ona sprawiła, iż mogę z pełną stanowczością - po lekturze „Niewiadomej” - napisać, że przeczytałem najbardziej dojrzałą powieść tego autora. Taką, w której widać, że autor nie spoczął na laurach, misternie utkał swoją fabułę, tyrał jak mróweczka, aby czytelnik był w pełni zadowolony i usatysfakcjonowany i żeby jeszcze nie miał się czego czepić i nie mógł krzyczeć po różnych portalach książkowych, że Stelar słabo odrabia swoje lekcje. O nie! Stelar nie płacze, jak dzieciak z gimnazjum, że ma zbyt wiele zadane. On jeszcze bierze zajęcia dodatkowe, które wciąż podwyższają jego kwalifikacje, tak pożądane w zawodzie pisarza. Bo tak modne ostatnimi czasy słowo „research” Stelarowi nie jest obce. Poznał zapewne jego definicję i stale się do niej skrupulatnie stosuje.

Na koniec śmiało mogę też dodać, że wierzę w to, iż Marek Stelar jeszcze nie raz mnie zaskoczy, pokaże swój jeszcze lepiej naostrzony pazur. Ja widzę, że razem z nim dojrzałości nabrał też Suder i pomimo swojego już niemłodego wieku będzie dalej uganiał się za tymi, którzy wciąż nie dają mu w spokoju żyć. Być może zazna jeszcze miłości, której pewne zalążki objawiły się w „Niepamięci”?

Ludzie, czytajcie Stelara, bo u niego kolejny raz sprawdza się hasło: polskie jest najlepsze.

Niewyjaśnione wątki .Śledztwo byłego policjanta i powiązania mafijne sprawiają że książka wciąga jak najlepsze słodycze .Czytasz i nie możesz sie oderwać polecam serdecznie wszystkim.