Ogień i krew cz. 2
George R.R. Martin

Fabularyzowany podręcznik historii Westeros. Dużo bohaterów, dużo się dzieje, ale szybko się czyta, tylko trzeba czytać uważnie, żeby się w tym wszystkim połapać.

[współpraca reklamowa] Wydawnictwo Zysk i S-ka

Autor po raz drugi zabiera nas do świata Westeros. Świata, w którym rządzą smoki i który pogrążony jest w wojnie.

Akcja książki rozpoczyna się tuż po śmierci króla Viserysa I Targaryena. O tron ubiega się jedyne dziecko z pierwszego małżeństwa zmarłego króla Rhaenyra oraz Aegon, nastraszy z synów z drugiego małżeństwa króla. Przy tym wyborze upierała się królowa wdowa, Alicant. Uważała ona, że nowym władcą nie powinna być kobieta. Jak się jednak okazuje nie tylko ci dwoje roszczą sobie prawa do korony. Są również inni kandydaci. Kim są?

Podczas gdy Aegon był koronowany, Rhaenyra zaczęła rodzić. Był to poród przedwczesny, spowodowany wieściami o nowym królu. Dziecko to upragniona dziewczynka, która niestety nie przeżyła. Była zniekształcona. Rhaenyra obiecała zemstę za to co jej zrobili. I tak zaczął się Taniec Smoków. Najpierw była to wojna słowna, później do niej wkroczyły smoku.

Do walki dołączają również prostaczkowie, którzy opowiadają się po jednej ze stron. Walki toczą się przez dwa lata. Przez ten okres obie strony poniosły wiele strat.

Jakie były ostateczne rozstrzygnięcie sporu? Jak naprawdę zginął Aegon II? Jakie było pochodzenie trzech smoczych jaj, które otrzymała w prezencie Daenerys? Dlaczego Aegon trzeci tego imienia zwany był ,,Zgubą Smoków"? Przekonajcie się sami.

Tom drugi serii podobnie jak pierwszy wciąga od pierwszych stron. Czytelnik ciekawy jest co wydarzyło się przed wydarzeniami opisanych w sławnej serii ,,Gry o tron". Według mnie ta część jest lepsza od pierwszej. Po części na pewno łatwiej się ją czyta, bowiem znamy już większość bohaterów i łatwiej jest nam zorientować kto jest kim. Autor jednak jak w każdej swojej książce przedstawia nam bardzo dużo postaci. Każda z nich jest inna, każda ma silny charakter. Każda kombinuje jak zdobyć tron. Pan Martin jak zwykle włożył wiele pracy i wykazał się niezwykłą wyobraźnia by stworzyć świat Westeros. Jest tutaj wszystko przemyślane i dopracowane. Chociaż znamy już większość postaci, nadal książka wymaga od nas skupiania na więcej niż 100%. Ale dla fanów uniwersum ,,Gry o tron" na pewno nie będzie to problem.

Na uwagę zasługują również wspaniale wykonane ilustrację przedstawiające postacie występujące w danym opowiadaniu. Moją uwagę zwróciły głównie ich wyrazy twarzy, który pokazuje jaki charakter miała ta dynastia.

Nie jest to lektura dla każdego z wielu powodów. Głównym to pewnie ta ilość bohaterów i przeróżnych nazw. Dla niektórych jest to zniechęcające by zagłębić się w książkę, a dla mnie akurat wielki plus.

MARTINOWSKI SILMARILLION

Nie zawsze czytelnicy dostają to, czego chcą. Czy powinni (bo w końcu bez nich rynek wydawniczy by nie istniał, więc to z ich potrzebami przede wszystkim należy się liczyć), czy też nie (bo w końcu swoboda artystyczna to rzecz w pewnym stopniu święta i najlepsze dzieła powstają, gdy twórca robi wszystko po swojemu i we własnym rytmie), to już kwestia na zupełnie inne i jakże długie rozważania. Nikogo jednak nie powinno dziwić, że fani Gry i tron sarkają, że George R.R. Martin zamiast kontynuować i zakończyć wreszcie swoją sagę (serial na jej podstawie jest już bliski finału), wciąż serwuje nam dodatki, prequele i tym podobne rzeczy. Z drugiej strony coś jednak się dzieje, miłośnicy Pieśni lodu i ognia dostają solidną porcję dobrej literatury (choć częściowo wydanej wcześniej w różnych innych opracowaniach) i tym właśnie jest też najnowsza publikacja z tej serii, dziejąca się na trzysta lat przed początkiem Gry, Ogień i Krew, której drugi tom trafił właśnie do sprzedaży. Miłośnicy prozy Martina i klimatów à la Silmarillion będą z całości bardziej niż zadowoleni.

Ogień i krew to książka (podzielono ją co prawda na dwa tomy, ale jest jedną całością) stanowiąca relację arcymistrza Gyldayna z Cytadeli Starego Miasta, który przybliża nam losy władców i samego Westeros, zaczynając od Podboju Siedmiu Królestw dokonanego przez Aegona Targaryena, zwanego Zdobywcą, od którego to (wydarzenia, nie bohatera) liczone jest datowanie historii krainy. Drugi tom zaczyna się dokładnie w tym miejscu, w którym skończył się pierwszy. Po śmierci króla Viserysa I Targaryena nadchodzi okres zwany „Tańcem Smoków”. Miano to jak najbardziej poetyckie, bo to, co się w rzeczywistości działo, bratobójcza wojna o Żelazny Tron Westeros, powinna nosić nazwę „Zagłady Smoków”. I jako taką właśnie przedstawia nam ją Gyldyan. Śmierć władcy sprawia, że o władzę upomina się zarówno Rhaenyra, jego jedyne żyjące dziecko z pierwszego małżeństwa, oraz Aegon, najstarszy z synów zrodzonych przez jego drugą małżonkę. Walka kandydatów do korony rozdziera Siedem Królestw na dwie części, poddani dzielą się tak, jak sam królewski ród, a całość przeradza się w wojnę, jakiej te tereny nigdy nie widziały. A to zaledwie początek…

Całość mojej recenzji na portalu NTG: https://nietylkogry.pl/post/recenzja-ksiazki-ogien-i-krew-ii/