Zmysłowa i kobieca książka o sile uczuć, oparta na niebanalnym pomyśle, momentami szokująca, a jednocześnie niezwykle subtelna. Młoda studentka i modelka Natasza przeżywa trudne chwile. Nie chce więcej spoglądać za siebie. Podejmuje dodatkową pracę w prosektorium, w miejscu gdzie, jak sądzi, można ukryć się przed całym światem. Początki są trudne ? szpital jest przepełniony smutkiem. Kontrast między nową codziennością a światem pokazów mody i gal sprawia, że Natasza uczy się odczuwać intensywniej, doceniać wartość życia i jego prawdziwe piękno. Pouczająca znajomość z chorym, ośmioletnim Felkiem, zmysłowa relacja z przyjaciółką Anną, ?zakazane przyjemności? i wreszcie płomienne uczucie do pewnego Rosjanina, dadzą Nataszy nadzieję na powrót do świata żywych.
więcej
Informacje dodatkowe o Prosektorium:
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2011-08-29
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 328
POLECANA RECENZJA
PROSEKTORIUM
Strach przed śmiercią dotyka niemal każdego człowieka i chociaż prawie codziennie na ekranach telewizorów oglądamy nieszczęśliwe wypadki, za każdym razem towarzyszą nam uczucia trwogi, lęku i niedowierzania. Mimo, iż mroczny żniwiarz przeraża nas swoją straszliwą mocą, jego istnienie jest, niestety, rzeczą nieuniknioną. Zdarzają się jednak w życiu człowieka tragedie, które zabierają całą siłę i chęć do dalszego funkcjonowania. Zrozpaczony, czuje w środku zimną pustkę, pragnąc jedynie ucieczki od rzeczywistości, aby w ciszy i spokoju móc leczyć złamane serce i udręczoną dusz...
więcej
Kup książkę Prosektorium
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Prosektorium - opinie o książce
"Jak trudno jest powiedzieć "nie", gdy wszyscy na około mówią "tak". Jak trudno jest żyć tak jak wszyscy dookoła, kiedy czujemy inaczej. Jakiej siły trzeba, by żyć na swój własny sposób. Prowadzimy całe plantacje realizacji "normalnych" celów określonych przez społeczeństwo, pożyczamy nasiona marzeń od innych ludzi, hodujemy w sobie potrzebę spełniania oczekiwań innych bez względu na to, czy oni naprawdę tego chcą i czy chcemy tego my, by móc się za tym schować i uniknąć odpowiedzialności za własne życie. Przynajmniej dopóki ktoś lub coś nas nie zmusi do zatrzymania i poczucia siebie. A jeśli nie jesteśmy świadomi potrzeb własnego wnętrza, to jak możemy coś dla niego zrobić? W zasadzie dlaczego? I dlaczego nawet teraz myślę "ludzie", "inni", a nie mam odwagi pomyśleć "ja"?
Może boję się, że to co zobaczę, okaże się nie po mojej myśli, sprzeczne z rozsądkiem i logiką? A to oznacza wysiłek i zmiany... Nie myśleć jest łatwiej". - Prosektorium, str 101
Długo zastanawiałam się, czy sięgać po tą książkę. Może temu, że sam tytuł jest dość kontrowersyjny, a gdy dodamy do tego okładkę to już w ogóle. Bo co ma pieron do wiatraka?
Jak to zwykle bywa ciekawość wzięła górę i tak zabrałam się do czytania pierwszej, od dłuższego czasu, książki polskiej autorki.
Historię z książki opowiada Natasza Woronowa - studentka, dorabiająca jako modelka, która z dnia na dzień podejmuje pracę w prosektorium. Dlaczego?
"Sama nie wiedziałam. Na przekór sobie, bo panicznie bałam się śmierci, duchów, bo chciałam przeżyć coś ekstremalnego, by zapomnieć, bo chciałam udowodnić sobie, że dam radę..."
Natasza obraca się w gronie różnych osób, na samym początku poznaje przyjaznego gruzianina, który otwiera herbaciarnie i który, jak okazuje się w miarę rozwoju akcji w książce, będzie bardzo pomocny w rozwiązaniu zarówno jej wewnętrznych dylematów, jak i jej znajomej - Karoliny.
Książka napisana bardzo zmysłowo, delikatnie i ze smakiem. Nawet motyw śmierci przedstawiony jest w sposób tak subtelny, że odczytuje się go jako coś nieuniknionego, a nie przerażającego.
Przez cały czas możemy poczuć się jako świadkowie opowiadanej historii i wiemy co czuje bohaterka. Cała książka dała mi bardzo dużo pozytywnej energii. Czytając ją, można sobie uświadomić, co tak naprawdę w życiu jest ważne i pozwala odkryć szczęśliwe chwile w najmniej przewidzianym momencie.
Okładka przedstawia piękną, młodą, żywą kobietę, jakże to odmienne jest od samego tytułu książki, Prosektorium. Książka nie ma jakiejś większej fabuły. Czytamy ją z perspektywy Nataszy, to ona jest narratorką i po prostu przedstawia nam jakiś kawałek swojego życia. Co za tym idzie, sporo jest tutaj przemyśleń, wniosków, zwracania głębszej uwagi na życie.
Natasza to młoda kobieta pochodzenia rosyjskiego ale o samej Rosji wie niewiele, dziadka nawet nie znała. Swego czasu porzuciła dawne życie i zaczęła przed czymś uciekać. Dopiero na końcu książki dowiadujemy się przed czym. Choć powiedziałabym, że po prostu zaczęła wszystko od nowa. Dzięki Warszawie oprócz pracy w tytułowym prosektorium, zajmuje się również modelingiem, który jest, jak sama wspomina dobrze opłacalnym zajęciem.
W jej życiu spotykamy kilka osób, czy to z życia osobistego, ze szpitala czy z pracy modelki, które wywierają na niej większe lub mniejsze wrażenie, które zmuszają ją do większych lub mniejszych przemyśleń, które sprowadzają nas, ludzi, na ziemię bo myślimy stereotypowo, bo segregujemy osoby wedle uznania, bo uważamy, że znamy drugiego człowieka bo z nim przebywamy, bo pracujemy, bo mieszkamy.
Historia skupia się na bardziej wewnętrznych odczuciach. Trochę tutaj elementów pamiętnika. W trakcie lektury robiłam przerwy by przemyśleć daną rzecz, sytuację, by porównać ją z tym co sama przeżyłam.
Zwlekam z opinią bo tak naprawdę nie potrafię się odnieść do tej książki, przeczytałam, przyswoiłam, przemyślałam, wracam do niektórych momentów myślałam i ciągle się zastanawiam co autorka chciała tą książką osiągnąć. Nie mówię, że jest zła, absolutnie, warta przeczytania. Na każdym z nas może wywrzeć inne wrażenie.
