Sekrety domu Bille
Agnieszka Janiszewska

"Marzyciele często mają rację. I to właśnie oni zmieniają świat, a nie ci, co chowają głowę w piasek".

Dom rodziny Bille to nie tylko tytułowe sekrety, które zbudowały cały klimat tej historii. To puste pokoje symbolizujące zmiany zachodzące w naszym życiu. To drugie szanse, które nie każdy ma odwagę odpowiednio wykorzystać. To także skomplikowane ludzkie relacje, których kwintesencję tak treściwie umie wyrazić słowem Agnieszka Janiszewska. 

Agnieszka Janiszewska ukończyła historię na Uniwersytecie Warszawskim. Obecnie autorka pracuje jako nauczycielka tego przedmiotu w liceum ogólnokształcącym. Zgodnie z nabytym wykształceniem, pasjonuje ją historia, lubi także podróże, w trakcie których zwiedza różnorodne zabytki. Mieszka w jednej z podwarszawskich miejscowości.

Mecenas Julian Bille oświadcza swoim dwóm dorosłym już córkom, że żeni się z Zuzanną, młodszą od siebie gosposią pracującą w jego domu, która od wielu lat uczestniczy w życiu rodziny. Róża i Urszula nie akceptują decyzji ojca, nie mogąc zrozumieć, dlaczego tata popełnia taki mezalians. Próbując dociec prawdy, kobiety krok po kroku odkrywają rodzinne sekrety, które rzucają nowe światło na chorobę ich zmarłej matki.

Już dwa pierwsze człony tytułu nowej dylogii Agnieszki Janiszewskiej zapowiadają nie lada gratkę dla miłośników powieści obyczajowych lubiących odkrywać rodzinne tajemnice zamaskowane w domach pozornie wyglądających na idealne. "Sekrety domu Bille" to bowiem dwutomowa opowieść o rodzinie ze wszelkimi jej dobrymi i złymi stronami, mająca w wielu aspektach uniwersalny charakter. Agnieszka Janiszewska kreśli portret członków familii Bille, kładąc głównie nacisk na emocje targające poszczególnymi bohaterami. Nie ucieka też od przeszłości mającej kolosalny wpływ na to, kim obecnie są oraz uwypukla często trudną relację matka-córka. Pomimo tego, że to powieść fabularnie dość kameralna to jednak w perspektywie psychologicznej i socjologicznej, niezwykle treściwa, co niewątpliwie stanowi jej atut.

Agnieszka Janiszewska snuje historię rodziny Bille, umiejętnie dozując czytelnikowi wiedzę, która może w końcu wyjaśnić wszelakie sekrety domu. Podczas lektury tej powieści towarzyszy więc intensywnie odczuwalne napięcie i swoisty apetyt na jak najszybsze poznanie wszystkich faktów. Warto przy tym dodać, że po zakończeniu pierwszego tomu wiadomo już coś niecoś na temat zmarłej Eweliny, wiadomo kim była Teresa Chęcińska, ale tak naprawdę, dopiero druga część przynosi odpowiedzi na najważniejsze pytania. I jak się okazuje fabuła dość mocno zaskakuje, bo tajemnic jest więcej, niż można się spodziewać. 

"Sekrety domu Bille" to niewątpliwie życiowa opowieść o pokręconych ludzkich losach, która wywołuje sporo przemyśleń, a to cenimy najbardziej w wartościowej literaturze obyczajowej. Jedną z takowych refleksji, która zostanie ze mną na dłużej jest pytanie, która pada pod koniec pierwszego tomu dylogii, a mianowicie: "co my właściwie możemy wiedzieć o własnych rodzicach?". Ważnym punktem do rozważań staje się także siostrzana relacja, która na przykładzie dwóch zupełnie różnych bohaterek, jakimi są Róża i Urszula, pokazuje jak trudno czasami jest się porozumieć.

Od lektury nowej dylogii Agnieszki Janiszewskiej nie sposób się oderwać, nie poznając wszystkich tytułowych sekretów, a gwarantuję, że jest ich naprawdę sporo. Autorka zabierając czytelnika do domu rodziny Bille pokazuje, że każdy z nas posiada swoje tajemnice, a przeszłość zawsze wraca niczym bumerang. Poznając losy Juliana, jego córek, Zuzanny i Eweliny, miałam przeświadczenie, że rodzina Bille istnieje w rzeczywistości, a to chyba najlepsza rekomendacja, jaką mogą napisać o tej powieści.

https://www.subiektywnieoksiazkach.pl/

Drugi tom okazał się kontynuacją losów bohaterów książki "Sekrety domu Bille" i autorka dała w nim odpowiedź na pewne pytania, niedopowiedzenia oraz wyjaśniła sekrety, które skrywało kilkoro bohaterów książki. Przyznam szczerze, że mniej więcej w połowie pierwszego tomu domyśliłam się dlaczego rodzina Bille na pewnym etapie zerwała znajomość z Chęcińskimi oraz dosyć szybko rozgryzłam inne tajemnice.

Czy po śmierci Juliana rozpocznie się walka o spadek między jego córkami a macochą? Czy może jednak dojdzie do pojednania? Podobało mi się, to, że zarówno Róża jak i Urszula zmieniły się w stosunku do tego, jakie były w poprzednim tomie. Szkoda tylko, że dopiero po niespodziewanej śmierci ojca obie poddały się refleksji, że być może ani ojciec ani jego żona nie zasługiwali na takie potraktowanie. Tym bardziej, że w małżeństwie Urszuli też nie działo się dobrze, a ojciec wyciągał do niej pomocną dłoń zawsze gdy tego potrzebowała. Warto zastanowić się nad cytatem, który mówi, że: "Na szczęście pamięć ludzka kieruje się własnymi prawami, bo wie, kiedy wrócić i jakie zdarzenia przywołać".

Ponownie spotykamy tu Teresę Chęcińską, która odsłoni rąbka tajemnicy z przeszłości i relacji pomiędzy nią, jej mężem oraz pierwszą żoną Juliana i nim samym. Najpierw była wielka przyjaźń, a potem wszystko z różnych powodów posypało się. Niestety, było to łatwe do przewidzenia już w pierwszym tomie, o czym napisałam na wstępie.

Przez większość książki obserwujemy spotkania i zwierzenia rodzinne, jest dużo gadania a mało akcji. Dopiero w końcówce książki zaczyna się coś dziać i to od razu z takim przytupem, że dech zapiera. Przyznam szczerze, że oczekiwałam trochę więcej po tej lekturze. Nie było źle, ale chyba zabrakło trochę tempa akcji, bo rozmowy, w których bohaterowie "wałkują" cały czas te same problemy, w pewnym momencie stało się już nużące. Jedność miejsca i akcji raczej w tym przypadku nie wyszła książce na dobre. Nie mniej jednak nadal pozostaję fanką autorki i czekam na kolejne powieści, bo wiem, że Panią Agnieszkę stać na więcej i liczę na jakąś lekturę w stylu retro, gdyż te wychodzą autorce najlepiej.