Strażnik jeziora
Michał Zgajewski

"Strażnik Jeziora" Michała Zgajewskiego to debiutancki kryminał, który zabiera nas w mroczną podróż po Żywiecczyźnie roku 2017. Prywatny detektyw Norbert Krzyż staje przed wyzwaniem rozwiązania brutalnego morderstwa 16-letniej Emilii. Podejrzenia padają na Alana Węglarza, chłopaka dziewczyny i członka metalowej kapeli czerpiącej inspiracje ze słowiańskiej mitologii. Problem w tym, że Alan również znika bez śladu. Do akcji wkracza prywatny detektyw, Norbert Krzyż, a  śledztwo prowadzi go w głąb tajemnic i sekretów skrywanych przez lata przez lokalną społeczność.

Norbert Krzyż, charyzmatyczny detektyw, to postać nietuzinkowa. Inteligentny, cyniczny, zaniedbujący życie prywatne, zmaga się z demonami przeszłości i nie boi się ryzyka. Krzyż jest ironiczny, bezpośredni, nie zważa na konwenanse i  ma wyjątkowy talent do pakowania się w kłopoty – stąd  sporo zawirowań akcji, co powoduje, że  czytelnik na pewno nie będzie się nudził. To wiarygodny bohater, który choćby poprzez swoją niedoskonałość,  wzbudził moją sympatię.

A inni bohaterowie?  Magda. Olimpia. Alan. Jasiek. Konrad. To młodzi ludzi.  Mają  różne charaktery, plany, zamiary na przyszłość. Borykają się ze swoją odmiennością, brakiem zrozumienia wśród najbliższych, wyobcowaniem. Gdzieś głęboko ukrywają  osobiste tajemnice i kłopoty, czasem ich przerastające. Nie są szczęśliwi, choć próbują, każde na swój własny sposób. I tu pojawia się u mnie  smutna refleksja dotycząca braku akceptacji własnego dziecka, odrzucenia i wielkiej samotności wyalienowanych młodych ludzi, pozostawionych samych sobie i nieotrzymujących wsparcia od tych, na których powinni liczyć.

Autor skonstruował w “Strażniku tajemnic” mocno zawiłą fabułę. Mnogość tropów, poszlak, podejrzanych  sprawia, że czasem czytelnik może się  w tym trochę pogubić. W moim przypadku dotyczyło to nazwiska zabójcy, które w pierwszej chwili nic mi nie mówiło. Muszę jednak przyznać, że zaskakujące zwroty akcji trzymały mnie w napięciu do samego końca i z zaciekawieniem odkrywałam kolejne tajemnice.

"Strażnik Jeziora" to kryminał z historią i lokalnym kolorytem.  W powieści znajdziemy  nawiązania do słowiańskiej mitologii, mroczne sekrety z przeszłości, a atmosferę mroku i tajemnicy potęguje aura Jeziora Żywieckiego, które stało się niemym świadkiem rozgrywających się tu tragicznych wydarzeń. 

Podsumowując, uważam debiut Michała Zgajewskiego za udany. Dla mnie jego pierwsza powieść ma w sobie wszystkie cechy dobrze napisanego kryminału: wyraziści bohaterowie, postać  charyzmatycznego  detektywa w stylu  chandlerowskim, emocjonująca fabuła, mroczny klimat, prosty, potoczny  język ułatwiający  odbiór książki. Niestety, nie brak w powieści wulgaryzmów, których użycie nie zawsze mnie przekonało.

Polecam "Strażnika Jeziora" wszystkim, którzy szukają wciągającej lektury pełnej tajemnic i mrocznych sekretów!

Jezioro. Mroczne i niebezpieczne.
To ono było świadkiem morderstwa. To ono pochłonęło młode ciało nagiej dziewczyny.
Topielica z jeziora.
Nie takie miała plany.
Nikt nie powinien tak kończyć.
Był jeszcze jeden świadek. Namalował tę historię. Ale czy ktoś weźmie po uwagę fresk obłąkanego?

Kolejne zwłoki ludzkie zwęglone na proch. Rodzina pochłonięta przez ogień. Nikomu niewinne dziecko straciło możliwość pokazaniu światu swojej wartości.

Jest też sprawa zaginięcia. Najpierw zniknęła dziewczyna. Potem chłopak postrzegany przez wszystkich jako sprawca jej zniknięcia.
Po drodze napotykamy coraz bardziej skomplikowane zdarzenia.

Książka napisana w mrocznym klimacie zanurza nas w historii powstania Jeziora Żywieckiego. Jest mrocznie i tajemniczo. Jest zagadka ze słowińskiej mitologii, której nikt nie potrafi rozwikłać. Są konflikty, znaki, mnóstwo kłamstwa, zdrady i zemsta.

Policja nieporadnie próbuje poskładać fakty, ale wychodzi im to tak marnie jak i prywatnemu detektywowi.
Autor wysoko postawił sobie poprzeczkę. Jest wielowątkość akcji, ale udało mu się wybrnąć z ilości trupów.

Prywatny detektyw, któremu zlecano wszystkie zadania to dziwnie wykreowana postać. Nie radzi sobie z własnymi emocjami, ani z samym sobą.
Fabuła akcji wędruje po wielkiej sinusoidzie.  Z jednej strony nietuzinkowa intryga, ale irytująca poprzez dialogi przepełnione niepotrzebnymi przekleństwami, irracjonalnym zachowaniem i scenami seksu.
Drogi Panie autorze. No ja się pytam po co?

Ja nie potrafię zrozumieć panujacej mody wrzucania wszędzie seksu, rozmów i myślenia o nim.
Kryminał noir zdecydowanie mógłyby się bez tego obejść. Zwłaszcza, że nie chodzi o seks, jako motyw zbrodni, po którym ofiara zostaje zamordowana. No ten jestem w stanie zrozumieć.

Liczę, że w kolejnych częściach Pan Detektyw trochę się ogarnie, albo skorzysta z jakiejś cudownej terapii, bądź kroplówki w klinice Maja i przestanie się zachowywać jak  śliniący się małolat i cwaniak. Jego zachowanie i język w tej części pozostawia wiele do życzenia. Cięty język nie znaczy wulgarny 🤷🏻‍♀️
Myślę, że mogę dać autorowi kolejną szansę

W tym roku, do tej pory miałem ogromne szczęście do debiutów. Nie inaczej było tym razem.

„Strażnik jeziora” do kryminał noir „doprawiony” elementami mitologii słowiańskiej.

Norbert Krzyż – prywatny detektyw, od kilku lat mieszkający w Żywcu. Były policjant, który próbuje swoich sił w sektorze prywatnym. Niedawny spektakularny sukces polegający na odnalezieniu chłopca zaginionego w górach, pomaga mu w regularnym zdobywaniu małych zleceń.

Tym razem będzie się musiał zmierzyć z poważniejsza sprawą. Podejmuje się odnalezienia zaginionej nastolatki. Niestety niedługo po rozpoczęciu zlecenia, młoda dziewczyna zostaje znaleziona martwa w jeziorze. Ktoś, kto ją zamordował ucharakteryzował jej zwłoki na topielicę, czyli według legend duszę dziewczyny, zazwyczaj młodej, która została przez kogoś zamordowana nad wodą lub utopiona. Mitologiczny wodny demon strzegący brzegów jeziora.

Pierwsze podejrzenia padają na Alana, członka grupy rockowej, której muzyka opiera się właśnie na przedstawionych wyżej mitologicznych elementach. Niestety jak często bywa, „im dalej w las tym więcej drzew”. Pojawiają się nowe wątki, a Norbert już wie, że nie będzie to łatwa sprawa.

Michał Zgajewski zaoferował nam świetnie napisany kryminał. Jak na debiut naprawdę nie ma czego się wstydzić. Książkę czyta się bardzo lekko. W trakcie czytania nabrałem ogromnej sympatii do głównego bohatera – Norberta – ex policjanta, który nie ustąpi póki nie rozwiąże beznadziejnej sprawy. Już teraz czekam na jego kolejne przygody.

A Was gorąco zachęcam do lektury „Strażnika jeziora”. Moja recenzja jest dość oszczędna, ale to dlatego aby przyjemność z czytania była u Was jak największa. Książka ewidentnie zapewni duże emocje w trakcie jej pochłaniania.

Michał Zgajewski na naszym rynku literatury kryminalnej debiutował "Strażnikiem jeziora", pierwszym tomem serii żywieckiej z detektywem Norbertem Krzyżem. Jest to kryminał nawiązujący do tego, co tak lubię i cenię w nieco starszych, tych rasowych kryminałach - zagadka jest solidna, a choć zbrodnia brutalna, to nie na brutalności się skupiamy, a na tajemnicach i charakterach postaci. To w ludziach spotykanych w powieści szukamy rozwiązania zagadki, w tych zwyczajnych społecznościach, tak przecież normalnych na co dzień. Dopiero gdy zaczyna się grzebać, dociekać, ukazuje się, że każdy pod płaszczykiem skrywa jakieś dawne brudy... I tym zajmuje się główny bohater, który jest zarazem narratorem powieści - obserwuje, podgląda, dedukuje. Sam nie jest kryształowo czysty, jedyne w czym sobie radzi, to praca, choć i przy niej nie szczędzi sarkazmu. A jednak mimo to z biegiem lektury zaczynamy dostrzegać go takim jakim jest - mężczyzną z ciągotkami do alkoholu, niepotrafiącym zbudować zdrowego związku, samotnym i nieszczęśliwym. To też znamy ze starszych kryminałów, ale to cały czas się dobrze sprawdza. Autor poza tym czerpie jeszcze z historii miejsca, historii Jeziora Żywieckiego, delikatnie też zahacza o temat mitologii słowiańskiej czy podejścia do życia, perspektyw młodych ludzi we współczesnym niewielkim miasteczku. Solidny, dopracowany, przemyślany debiut! Czekam na więcej!

Byłam bardzo ciekawa książki Strażnik jeziora, jest to debiut Michała Zgajewskiego i muszę przyznać że bardzo udany. Prywatny detektyw Krzyż zostaje wynajęty by odszukać Emilię, niestety zostaje ona znaleziona martwa w jeziorze. Razem z Emilią znika Alan, jego rodzice też zgłaszają się do detektywa z prośbą o pomoc w odnalezieniu. Cała sprawa się komplikuje, gdyż to Alan jest głównym podejrzanym. Każda z rodzin mówi coś innego i każda ma swoje mroczne sekrety, które w trakcie śledztwa wychodzą na światło dzienny. Nasz bohater natomiast ma niezwykłą zdolność do plątania się w różne kłopoty, dzięki temu w książce ciągle się coś dzieje i ma się wręcz wrażenie, że z każdym kolejnym odkryciem wszystkie poprzednie hipotezy legną w gruzach. Mamy tu wątek historyczny, mnóstwo zwrotów akcji i bardzo ciekawą słowiańską mitologię i zaskakujące zaskoczenie, czego chcieć więcej ?