W mojej francuskiej kuchni. Opowieść o tradycji i miłości do domowych posiłków
Susan Herrmann Loomis

"W mojej francuskiej kuchni" - opowieści o tradycji i miłości do gotowania

 

"W mojej francuskiej kuchni" to smakowita i niezwykle inspirująca opowieść o tradycji i miłości do gotowania i jedzenia domowych posiłków.

Francuska kuchnia kojarzy się z wykwintnością, drogimi restauracjami i wysokimi cenami. A jak jest naprawdę? Jak wygląda typowy posiłek Francuzów? Jak jest przygotowywany? Na te i inne pytania odpowiada książka Susan Herrmann Loomis.

"W mojej francuskiej kuchni" nie jest książką kucharską, to opowieść o tradycji i miłości do gotowania i jedzenia domowych posiłków. Książka została podzielona na 13 rozdziałów - m.in. "Miłość do jedzenia", "Zażyłość wśród warzyw i owoców", "Sery, ach sery!", "Rozkosze francuskiego pieczywa".

Skąd pomysł na taką książkę? "W mojej francuskiej kuchni" jest próbą odpowiedzi na pytanie, które słyszę częściej niż jakiekolwiek inne: "Jak Ci Francuzi to robią?". W wolnym tłumaczeniu: "Jak to się dzieje, że Francuzka stawia na stole kilkudaniowy posiłek przynajmniej raz dziennie, a zwykle częściej, i nie przeszkadza jej to świetnie wyglądać, zachowywać się normalnie i wypełniać wszystkie inne obowiązki - od pracy przez wychowanie dzieci po opiekowanie się psem?".

Na tylnej okładce możemy przeczytać: "Wszystko, co chcielibyście wiedzieć o francuskiej sztuce kulinarnej". I właśnie takie zadanie przyświeca tej książce, pokazać czytelnikom francuski sposób myślenia o jedzeniu i nauczyć gotowania francuskich potraw. Aby to się udało, trzeba poznać mentalność Francuzów.

Choć Susan Herrmann Loomis jest Amerykanką, to dobrze zna Francję, gdyż mieszka tam od ponad 20 lat. W dodatku ukończyła Ecole do Cuisine La Veranne, gdzie zgłębiła tajniki francuskiej kuchni. Obecnie sama uczy gotowania w swojej szkole kucharskiej - głównie obcokrajowców, choć zdarzają się także Francuzi.

Autorka opowiada o francuskiej kuchni na przykładzie swoich przyjaciół i znajomych, dzięki czemu lepiej możemy zrozumieć jej fenomen. Czytelnik wyrusza w podróż do małego miasteczka Louviers w Normandii. To właśnie tam w XII-wiecznym domu, pełnym historii prowadzi kursy kulinarne i zbiera nowe doświadczenia. Loomis opisuje przygotowywanie posiłków - od zwyczajów zakupowych, poprzez wystrój francuskich kuchni, aż po wspólne spędzanie czasu przy przyrządzonych potrawach. Jak wspomina autorka: Wiele osób podzieliło się ze mną swoimi metodami i sekretami, przepisami i opowieściami; wyjawiło mi zawartość swoich lodówek, zamrażarek, kredensów; opowiedziało o swoich tradycjach, o rodzinach i swoich korzeniach. Dorzuciłam kilka własnych spostrzeżeń i tak powstała ta książka.

Francuzi kochają jedzenie, tak jak Amerykanie Wielki Kanion, wolność czy falujące pola pszenicy. To miłość pierwotna, instynktowna i podstawowa. Miłość ta objawia się w powietrzu, ich stylu życia i zwyczajach. Można ją poczuć wszędzie, nawet podczas jedzenia francuskiego croissanta, jak było w przypadku autorki. Można by rzec, że była to miłość od pierwszego ugryzienia. Tamten croissant skruszył moje serce i był niczym upojny pierwszy pocałunek, początek życiowego romansu.

Wspólne kilkudaniowe posiłki są dla Francuzów rytuałem. Nie śpieszą się, tylko delektują smakiem potraw. We Francji nikt się nie stresuje  przy stole; posiłki są szalenie apetyczne i przebiegają w luźnej atmosferze. (...) Przyrządzenie potraw z najlepszych składników, łatwe techniki i dobra organizacja pracy to dla Francuzów najprostsza droga do pełnego ciepła celebrowania chwil przy stole. Najważniejszy jest dla nich niedzielny obiad, trwa całe popołudnie aż do wieczora i ma oficjalny charakter. Co ciekawe, Francuzi nie podjadają między posiłkami. Za to nie mogą się oprzeć przekąskom, które są słynnym "czwartym posiłkiem". Spożywają je na siedząco, tak jak inne posiłki.

Sercem francuskiej rodziny jest babcia, czyli mamie. To od niej rodzina czerpie kulinarne inspiracje. Do niej należy przekazywanie tradycji, karmienie najbliższych i gderanie na dzieci, kiedy wracają z podwórka brudne jak nieboskie stworzenia. Nie zajmuje się rozpieszczaniem wnuków, tylko dba o dom, a wnuki muszą jej pomagać. "Babciny duch"  to wszystko to, co sprawia, że Francuzka (lub Francuz) gotuje z takim mistrzostwem. Jej duch podpowiada, by gotować zgodnie z porą roku, miejscową tradycją, a do tego sprawnie i w sposób zorganizowany.

Dzięki tej książce możemy dowiedzieć się, jakie sery są najlepsze, jak przygotować kruchą, zieloną sałatę, by była smaczna. Nie mogło w niej zabraknąć praktycznych porad życiowych babci oraz innych kulinarnych wskazówek. W każdym rozdziale zamieszono kilka przepisów na francuskie dania (łącznie 85 sprawdzonych przepisów). Niestety zabrakło mi zdjęć, które jeszcze bardziej zachęciłyby do wypróbowania receptur. Polecam tę książkę miłośnikom gotowania i Francji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

OSTRZEŻENIE!!!! Nie czytać tej książki z pustym żołądkiem!!!! Amerykanka, Susan Herrman Loomis, ponad dwadzieścia lat temu przeprowadziła się do francuskiego miasteczka, Louviers. Przez ten czas odbywała wiele kursów, uczyła się nowych rzeczy, nawiązywała przyjaźnie, wtapiała się we francuskie życie. Obecnie prowadzi kursy kulinarne i pisze książki kucharskie. Jedną z nich jest " W mojej francuskiej kuchni". Książka ta nie jest typowym zbiorem przepisów, choć zawiera ich aż osiemdziesiąt pięć. Jest to opowieść o tym jak żyją Francuzi, jak ważne jest dla nich jedzenie, jego celebrowanie oraz czynności z nim związane. Według Loomis, Francuzi po prostu kochają dobrze zjeść, a niektórzy przy tym kochają także gotować. Autorka wprowadza nas w świat francuskiej kuchni opowiadając o swoich doświadczeniach, ale też o przyzwyczajeniach żywieniowych swoich najbliższych przyjaciół. Dzięki temu możemy zobaczyć jak różne osoby, różnie wszystko organizują, a mimo to osiągają ten sam cel, jakim jest np. celebracja śniadania, dbanie o to by posiłek składał się odpowiedniej liczby dań, przyrządzanie rozpływających się w ustach deserów. Loomis przekazuje nam sporo dobrych rad co do organizacji kuchni, co do tego jak podawać warzywa, owoce, czy jak myć sałatę. Mnóstwo jest także porad dotyczących odpowiedniego duszenia mięsa, przyrządzania różnego rodzaju sosów (przede wszystkim winegret ), kruchego ciasta czy majonezu. W rozdziale dotyczącym serów autorka zabiera nas do wspaniałego, serowego świata. Poznajemy różne rodzaje tego cudownego przysmaku. Uczymy się jak go podawać. Opisy serów są wprost obłędne. Wielbiciele tego produktu na pewno dadzą się ponieść serowej wyobraźni.Przyznam szczerze, że ten rozdział oraz część dotycząca deserów, były dla mnie najtrudniejsze. ("ślinka ciekła", a w brzuchu burczało - patrz OSTRZEŻENIE). Kiedy się czyta "W mojej francuskiej kuchni" czas na chwilę się zatrzymuje. Czytelnik daje się ponieść tej ciepłej, przyjaznej atmosferze jaka wypływa z książki. Oczami wyobraźni widzi to małe miasteczko, w którym wszystkie sklepiki są koło siebie, i w których można dokonać zakupów najświeższych i najlepszych produktów. Autorka na prawdę potrafi zauroczyć i zachęcić do podjęcia kulinarnych prób. W tym miejscu muszę dodać, że przepisy jakie się tam znalazły, nie są wydumane. Opisane potrawy można spokojnie przyrządzić w warunkach domowych. W razie jakiegoś typowego francuskiego składnika, autorka podaje zamienniki, które można znaleźć w naszym kraju. Urocze są także rady dotyczące dobrego zachowania i historie z czego one wynikają jak np. ta dlaczego nie należy wycierać kawałkiem chleba sosu z talerza. Po rozwiązanie tej zagadki zapraszam Was do lektury " W mojej francuskiej kuchni". Więcej receznji fifraku.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ta książka skradła moje serce, duszę, umysł i żołądek. Wiem, że obiektywnie nie jest arcydziełem, ale dla mnie osobiście jest. Zachwyciła mnie pod każdym względem. Jest świetnie napisana, logicznie podzielona w budowie i arcyapetyczna. Odpowiada mojemu gustowi kulinarnemu i podejściu do życia w stu procentach. Dla mnie ideał. Mnóstwo tu historii konkretnych osób, zapachów, smaków, wypraw na zakupy. Mnóstwo tu praktycznych porad, wyjaśnień dlaczego jest tak, a nie inaczej, książka skrzy humorem i zachęca do ucztowania. Kocham takie życie i taką kuchnię. Czytało mi się wyśmienicie. To mój ulubiony klimat :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)