What Really Happened in Peru
Cassandra Clare

"- Upadłeś na podłogę. Szczerze, zastanawialiśmy się nad tym, czy najlepiej nie byłoby zostawić cię nie niej śpiącego. Sądziliśmy, że zostaniesz na niej przez pewien czas, ale gdy odwróciliśmy na minutę wzrok od ciebie, znów uciekłeś. Ragnor twierdził, że widział jak kierujesz się ku dywanowi, pełznąc jak olbrzymi, obłąkany krab." Opowiadanie ciekawe choć krótkie. Jak dla mnie za mało w nim przemyśleń samego Magnusa. Za mało rozmyśleń o jego wiecznym życiu, utraconych miłościach i cierpieniu z tym związanych. Ale za to bardzo dużo Magnusowego humoru i uroku! Brokatowy i kolorowy Magnus zawsze jest dobry na poprawę humoru!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo, bardzo i jeszcze raz bardzo zawiodłam się na tym opowiadaniu! Jedyna postać, którą uwielbiałam z całej tej ferajny, jedyna postać, która mnie nie denerwowała swoją infantylnością! Postać z charakterem, poczuciem humoru, inteligencją, sprytem, charyzmą i Bóg wie czym jeszcze została spłaszczona w tak tandetny sposób! Po pierwsze nie dowiadujemy się wcale o tym, co wydarzyło się w Peru, po drugie zabawny Magnus został przedstawiony jako przysłowiowa "pi*da". Naprawdę, to nie jest pisane pod chwilą emocji. Jego cięte riposty zostały prawie w całej mierze sprowadzone do poziomu zera. Nauka grania na instrumencie miała być zabawna, a wyszło tragicznie-średnio-śmiesznie. Jego przygody alkoholowe były bardziej infantylne niż zapierające dech w piersiach eskapady. W całym opowiadaniu jest tylko jedno zdanie, które jest kwintesencją zachowania Magnusa: "Powiedziałeś, że mamy zostawić cię na tej pustyni, bo planujesz zacząć nowe życie jako kaktus". Cała reszta jest tandetna. W takich wypadkach cieszę się, że nie można stawiać tu minusów, bo przez zaślepione fanki zostałabym wywieziona na taczce z gnojem:D Moje serce naprawdę krwawi. Wyczekiwałam tej opowieści jak gwiazdki w Boże Narodzenie! Jak się pojawiła, to gdyby nie mój makijaż wszyscy zobaczyliby moje wypieki na twarzy! Czekałam na to bardziej niż na inne części z całej serii o nocnych łowcach. Dostałam żenujące opowiadanie, które ma chyba zasilić konto autorki i to wszystko. Cassandra Clare nie miała pomysłu na przedstawienie tej historii i mogła sobie spokojnie ją darować. Chciała pójść w ślady Jeaniene Frost... cóż nie wyszło. Nie lubię chwytów poniżej pasa, nie lubię jak robi się z czytacza debila. Czy warto zanurzyć się w historię Magnusa? Czy warto poświęcić te 15 minut? ABSOLUTNIE NIE. Reasumując: ta opowieść to jakieś wypociny. Nie jest godna ani autorki ani bohatera, to takie ,,gówno w proszku na kijoszku".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)