Więźniarka
Aneta Maśluk

Cała historia bardzo mi się podobała, tylko te przydługie opisy nieco spowalniały akcję książki. Niby nie powinnam się im dziwić, gdyż czytałam o kobiecie, która wyszła z więzienia, więc bardzo dużo myśli na ten temat. Chodzi niczym wystraszone zwierzę, gdyż wie, że jest oceniana. Pozbawiona kontaktu z ludźmi nie wie jak ma na nich reagować. Często bywa zamyślona, gdyż stara się dostosować do nowego życia. I tutaj autorka wstawiła osobowość pisarza, która całkowicie mnie zaskoczyła. Mało tego, zainspirowany jej historią chciałby jakoś skleić z tego nową książkę. Postanawia obrać sobie ją jako obiekt obserwacji, by jak najwięcej szczegółów móc zamieścić w książce. Ja nie widziałam w tym zachowaniu wiele normalności, jednak mając na uwadze jego problem z alkoholem, w jego głowie mogło wykiełkować naprawdę wszystko. Czy jesteście ciekawi, czy ta książka powstała?
Naprawdę wielkim plusem tej opowieści jest to, że jej początek jest również jakby jej końcem. Dodatkowo bardzo dużo stron jest poświęconych na wspomnienia i to w smutnej wersji. Cierpienie przewija się tu bardzo często. Czasami wystarczy wypowiedzenie jednego słowa i już zauważamy jak wraz z nim snuje się opowieść, która tłumaczy, dlaczego jego zwyczajność jest dla niej tak niezwyczajna. Ogólnie psychika kobiety jest mocno nadszarpnięta. To przez co przeszła potrafi wzbudzić nawet w nas ogromne współczucie. Będąc zgwałconą z nakładką więźniarki ciężko jest rozpocząć nowe życie, gdyż wszystko przypomina jej przez co przeszła. Zmieniając miejsce zamieszkania miała w planie otworzyć się na to, co nowe i dobre, a tak naprawdę ten pisarz sprowadził ją ponownie do jej horroru. Podarował jej jakby puszkę Pandory, która otwarta wyrzuciła z siebie całe zło, które ją spotkało. Również pisarz, który ją obserwuje też nie ma łatwego życia. U niego również w dłuższych opisach przedstawione jest gdzie zmierza, co spotyka po drodze i ile nerwów kosztuje go ogólnie samo życie. Autorka każdy nawet krótki rozdział kończy dużą niewiadomą, a następny niekoniecznie kontynuuje te wydarzenia. Postacie są dosyć oryginalne, a cała opowieść wciąga do samego końca. Zresztą przekonajcie się sami:-)

[Reklama] Wydawnictwo Magia Słów

   Zacząć wszystko od nowa jest niezwykle ciężko. Szczególnie wtedy, gdy nie ma się żadnego wsparcia. Żadnych fundamentów do tego, by stabilnie stanąć i próbować pójść do przodu.
   Główna bohaterka powieści właśnie opuściła więzienie po odbyciu kary, jaka została na nią nałożona. Teraz musi się odnaleźć w nowej rzeczywistości, co wcale nie jest takie łatwe. Na szczęście trafia na Mirona Franco, który wyciąga do kobiety pomocną dłoń. Jeden mężczyzna jej pomaga, podczas gdy inny znalazł swój cel. Lotar Krause postanawia skorzystać z okazji i wziął Alice Hoffman jako inspirację do swojej najnowszej powieści. 
    Powiem szczerze, że z początku miałam ogromny problem aby się wczytać. Nie pomagały ciągle opisy i skąpa ilość dialogów. Dopiero gdzieś tak koło połowy, jak sytuacja zaczęła się zagęszczać wreszcie poszło z górki. 
    Historia Alice była wstrząsająca. Skryta, skromna, ostrożna. Dobra kreacja postaci. Do samego końca utrzymana w ryzach i nie przesadzona.
   Lotar natomiast to osobnik, który od początku budził we mnie skrajne emocje. Nie ufałam mu. Przez jego charakter i zachowanie nie byłam w stanie tego zrobić. Wręcz przeciwnie - miałam mnóstwo obaw. I przeczucie mnie nie myliło. Pomysł na książkę w książce również był bardzo trafny. 
   Powieść Anety Maśluk ma drugie dno. To nie tylko historia Alice i Lotara. To także przejmująca historia Mirona, Dymitra i małżeństwa Rodchenko. Z jednej strony przerażający wątek a z drugiej fajnie ociepliło klimat dając nadzieję i dodając otuchy.
   Finalnie książka okazała się być bardzo ciekawa i wciągająca. Wielopłaszczyznowa z całym zapleczem emocjonalnym. I to zakończenie, które zostawia mnóstwo pytań. 

Polecam

🔥 RECENZJA 🔥

Tytuł: "Więźniarka"

Autor: Aneta Maśluk

Wydawnictwo: Magia Słów

#współpracareklamowa 

Alice Hackman zostaje zgwałcona. Jej oprawca w wyniku nieszczęśliwego splotu wydarzeń umiera. Kobieta za nieumyślne spowodowanie śmierci zostaje skazana na sześć lat pozbawienia wolności. Po wyjściu na wolność postanawia uciec jak najdalej od Chemnitz, gdzie doświadczyła wiele złego.

Przypadkiem poznaje tajemniczego taksówkarza Mirona Franko. Dzięki jego pomocy wsiada do pociągu i jedzie na północ Niemiec do Meersburga.

Tym samym pociągiem jedzie znany pisarz Lotar Krauze. To nałogowy alkoholik, który szuka natchnienia do napisania kolejnej książki. Postać Alice zaintrygowała go na tyle,że postanawia ją śledzić. Zaczyna węszyć i chce dowiedzieć się jak najwięcej o przeszłości Alice. Ma na jej punkcie coraz większą obsesję.

"Więźniarka" to rewelacyjna pełna zwrotów akcji historia. Autorka potrafi zaintrygować,porwać czytelnika, podsycić w nim ciekawość do tego stopnia że odłożenie książki zdaje się niemożliwe do wykonania. Porusza w swojej książce bardzo ważne tematy: alkoholizm, traumę, żałobę po śmierci najbliższych. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, które uważam za bardzo udane. Ta historia pokazuje że na wiele sytuacji w naszym życiu nie mamy wpływu. Niekiedy to splot różnych wydarzeń wydarzeń, zarówno dobrych,jak i złych. I to my decydujemy co zrobić dalej.

Jestem pod wielkim wrażeniem tej historii. Książka wywołała we mnie masę emocji.

Szczerze polecam przeczytać 🥰

?Recenzja?

Premiera 25.03.2024 r.

,,Więźniarka" - Aneta Maśluk
 
Kobieta, która została skrzywdzona, ale musi ponieść przykre konsekwencje obrony własnej. Więzienie zmieniło ją, stała się wystraszona, zdyscyplinowana i krucha. Wejście na wolność wiąże się z jej strachem przed nieznanym. Ale dumnie kroczy przez ścieżkę, która się przed nią otwiera. Nie raz miałam łzy, gdy bohaterka czuła szczęście z małych rzeczy np. spanie w miękkim łóżku, jedzenie burgerów czy zwykły powiew wiatru. Dla nas to normalne, zwykłe sprawy, a dla niej to coś czego od dawna nie mogła mieć. Za sprawą zbiegu okoliczności poznaje miłego faceta, który chce jej pomóc. A ona po nią sięga. Jedne co mnie zaskoczyło, to jej zaufanie jakim obdarzyła tego obcego faceta. Po takich przeżyciach, ja bym była ostrożna. Tym razem jednak nikt jej nie skrzywdził. Postanawia dać sobie szansę na nowe życie. Niestety trafia na tajemniczego faceta, który zaczyna mieć obsesję na jej punkcie, ale w sumie na tym co ona może ukrywać.

Tajemniczy pisarz, uzależniony od alkoholu i poszukujący weny na nową książkę. Znajduje ją w Alicji i w jej tajemniczych oczach. Za jej pomocą udaje mu się tworzyć kolejne rozdziały. Jednak to nie jest miła i sympatyczna historia, to pełna mroku, grozy i napięcia opowieść. Niestety alkohol, który spożywa coraz częściej mami jego umy sł. To on sprawia, że wymyśla straszne rzeczy. Obsesja przybiera na sile, gdy jej szuka i nagabuje. Nie ma w tym pociągu seksualnego, tylko zwykła ciekawość i odkrycie jej kart, aby opowieść była jeszcze lepsza.

Historia na pierwszy rzut oka nie jawi się jako romans, ale czym dalej się w nią zagłębiałam tym odkrywałam jej miłosne przesłania. Wszystko toczy się bardzo powoli. Bohaterka małymi krokami wraca do życia. Poznaje cudownych ludzi, którzy ją wspierają, pomimo jej przeszłości. Nie oceniają, tylko patrzą na to jaką jest osobą. To dzięki nim Alicja może pozwolić sobie na spokój. Pojawia się też pewien facet, który od początku nie pała do niej sympatią, ale z czasem zmienia danie. Z kasanowy zmienia się w faceta, który pragnie miłości.
Historia ma wiele wymiarów. Opisane jest życie Alicji, mroczne wizje pisarza, tragedia rodziny, który ciągnie się cały czas oraz miłość, która potrzebuje czasu aby się rozwinąć. Pierwsze strony mocno poruszają, bo poznałam losy Alicji. Nie obyło się bez łez, który bezwiednie wypływały z oczu. To co ona przeżyła i to jak walczy o swoje szczęście. Zmienia się z każdym dniem, aż mi serce rosło, gdy się jej udawało. Szkoda, że w takim przypadku opuściło ją tak wiele osób, ale i ona potrafiła odrzucić. To co ją spotkało to wielka niesprawiedliwość. Została skrzywdzona i jeszcze musiała ponieść karę. Sam myśl, że przyczyniła się do śmierci człowieka nie jest łatwa, ale to był jej oprawca.
Książka nie jest łatwa, ale inna niż wszystkie. I właśnie na inność sprawiła, że nie mogłam się oderwać. Emocje buzowały we mnie dosyć mocno i nie dawały spokoju. Bardzo mi się podobała i chętnie poznałabym inne historie autorki, bo ma niezwykle miłe pióro i ciekawe pomysły.
10/10?