„Żyjcie, umierajcie, kradnijcie, zabijajcie, kochajcie, zdradzajcie, mścijcie się. Cokolwiek chcecie. Endgame to zagadka życia, powód śmierci.”
Koniec świata jest blisko, ale najpierw dwunastu Graczy musi zagrać. Zadanie jest pozornie proste, należy odnaleźć w odpowiedniej kolejności trzy Klucze. Zasad brak, a zwycięzca może być tylko jeden. Walczą o najwyższą stawkę, ponieważ nagrodą jest życie Gracza i jego ludu.
Akcja rusza od pierwszych stron książki i nie zwalnia ani na chwilę. Autor z wyczuciem narzuca tempo, nie przynudza nas zbędnymi opisami, pozwala nam na domysły przed ujawnieniem rozwiązania tajemnicy. Bo Endgame jest czymś większym niż tylko książką. Jest zagadką, którą ma rozwiązać czytelnik, naszym zadaniem jest szukanie wskazówek na kartkach powieści, analizowanie współrzędnych geograficznych, pierwiastków chemicznych, manuskryptów i linków. Endgame wykracza poza papier i zapewne właśnie ten czynnik przyczynił się do niezwykłej popularności serii.
„Wierzymy, że jeden człowiek może coś zmienić.”
Dwunastka Graczy nie mogłaby bardziej się do siebie różnić. Mamy między innymi Amerykankę, która nie chce brać udziału w Grze, niemowę, której taktyka polega na pozostawaniu w cieniu, porywczego, oślepionego chęcią mordu trzynastolatka czy maniakalnego hakera. Między bohaterami zawiązują się chwilowe sojusze, przyjaźnie i romanse, ale cały czas muszą pamiętać o tym, że jedenastka z nich musi zginąć. Śledzą się więc nawzajem, torturują, mordują w nadziei na uzyskanie informacji, które mogłoby przybliżyć ich do zdobycia Klucza. Również jako czytelnicy wybieramy swoich faworytów, niektórym postaciom życząc śmierci. A mamy z czego wybierać, bohaterowie to wyszkoleni wojownicy i zabójcy, zdolni do wszystkiego. Każdy z nich ma swój własny sposób gry, dla każdego jest ona czym innym, ale nie ma wątpliwości, że Endgame jest wszystkim. Kiedy poznajemy motywacje i przeszłość bohaterów, zaczynamy powoli ich rozumieć, współczuć, zmieniamy swoje początkowe sympatie i antypatie.
„Endgame” może i jest kolejna młodzieżówką w klimacie postapo, ale zdecydowanie się na tym tle wyróżnia. Frey ma lekkie pióro, potrafi nas zainteresować historią, stworzyć bohaterów, którzy wzbudzą jakieś emocje. Sama fabuła też jest dobra: oto bogowie, Ludzie Niebios stwierdzają, że nadszedł już koniec. Być może ludzkość na to zasłużyła a może to tylko ich kaprys. Może znudzeni chcą oglądać jak Gracze miotają się próbując rozwikłać wskazówki, zabijają, kochają, mszczą się, wygrywają i tracą. Ludzie nigdy nie zrozumieją intencji tak potężnych istot, tak bardzo wykraczających poza naszą świadomość. Autor przekonuje nas, że ci bogowie stoją za największymi tajemnicami, które do tej pory budzą spory i kontrowersje, za Stonehenge, Terakotową Armią, piramidami.
Jesteście pewni, że to wszystko nie dzieje się naprawdę? Że Endgame nie rozgrywa się na waszych oczach?
Informacje dodatkowe o Endgame. Wezwanie:
Wydawnictwo: Sine Qua Non
Data wydania: 2014-10-07
Kategoria: Dla młodzieży
ISBN:
Liczba stron: 384
Dodał/a opinię:
MonstersUnderBed
