Harry Potter i kamień filozoficzny
J.K. Rowling (Robert Galbraith)

Najbardziej chyba znana książka dla młodzieży (i nie tylko) na świecie. Powieść, dzięki której - jak głoszą nagłówki czasopism - nastolatkowie oderwali się od komputerów zainteresowali czytaniem. I jedyna pozycja fantasy która przypadła mi do gustu.   Harry Potter po tajemniczej śmierci rodziców wychowuje się u siostry swej matki, pani Petunii Dursley. Petunia, jej mąż Vernon i syn Dudley nie znoszą Harry'ego i na każdym kroku starają się uprzykrzyć mu życie. Nie mogą się bowiem pogodzić z faktem, że rodzice chłopca nie byli nobliwą mieszczańską rodziną tak ja Dursleyowie, lecz zajmowali się czymś zupełnie przez Dursleyów nie pojętym. I wszystko wskazywało na to, że mały Harry również poszedł w ich ślady... Smutny los chłopca nieoczekiwanie zmienia się w dniu jego jedenastych urodzin, kiedy to otrzymuje on całą stertę listów zapraszających go do tajemniczej szkoły. Wraz z listami w uporządkowanym świecie Dursleyów pojawia się też Hagrid - olbrzym, który opowiada Potterowi prawdę o jego rodzicach. Okazuje się, że Lily i James byli wybitnymi czarodziejami i zginęli z ręki Voldemorta (znanego również jako Ten-Którego-Imienia-Nie-Wolno-Wymawiać), najpotężniejszego przedstawiciela czarnej magii. Chciał on zabić również Harry'ego, jednak z niewyjaśnionych przyczyn mu się to nie udało... Teraz zaś Harry'ego dosięgnął czarodziejski "obowiązek szkolny" i ma on rozpocząć naukę w Hogwarcie, najbardziej prestiżowej szkole magii i czarodziejstwa w całym magicznym świecie. Młody Potter z chęcią opuszcza dom znienawidzonych krewnych i udaje się "na nauki", gdzie oprócz pokaźnej dawki wiedzy czeka na niego także mnóstwo przygód i pierwsi prawdziwi przyjaciele.   W pierwszej części przygód Harry'ego Pottera poznajemy wszystkich ważniejszych bohaterów całej siedmiotomowej sagi - postać tytułową, wrednych Dursleyów, przesympatyczną czarodziejską rodzinę Weasleyów z Ronem (najlepszym przyjacielem Harry'ego) na czele, przemądrzałą prymuskę Hermionę, podłego Malfoya, tchórzliwego Neville'a, grono pedagogiczne Hogwartu, a w końcu i samego Voldemorta. Zdobywamy także niezbędne informacje dotyczące funkcjonowania w czarodziejskim świecie, czytamy o zasadach i obyczajach panujących w Hogwarcie. Dlatego bez zapoznania się z częścią pierwszą raczej nie radzę brać się za następne tomy bo czeka nas wówczas wiele niejasności.   "Odświeżanie" tej powieści przed napisaniem niniejszej recenzji było moją siódmą lub nawet ósmą lekturą owej książki. Pierwszy raz przeczytałam ją zaraz po jej pojawieniu się w sklepach, mając wówczas trzynaście lat. Kolejne lektury to również "odświeżenia" przed czytaniem kolejnych tomów, zatem Harry towarzyszył mi od pierwszej klasy gimnazjum do pierwszego roku studiów (lata 2000-2007). Potem nieco poszedł w odstawkę, bowiem na studiach zafascynowała mnie literatura latynoamerykańska i postkolonialna, no i w ogóle wróciłam do obyczajówek, bo - jak już wspominałam - nie przepadam za fantastyką. Po siedmiu latach ponownie zajrzałam do Harry'ego w związku z moim blogiem i... tym razem wsiąkłam w niego bez pamięci. Muszę się bowiem przyznać, ze mimo kilkukrotnej lektury wszystkich tomów "Harry'ego Pottera" nigdy nie byłam prawdziwą potteromaniaczką - ot, przeczytałam modną książkę i odkładałam ją na półkę bez zbytniego wgłębiania się w jej ukryte sensy (że do czasu studiów filologicznych tak traktowałam wszelką literaturę to już inna sprawa), a na studiach wręcz podśmiewałam się trochę z tych powieści. Aż tu nagle, w wieku 27 lat, ponownie odkryłam magię Harry'ego Pottera. Być może to wspomniane przed chwilą studia filologiczne, być może większe obycie literackie, być może zdobyty doświadczenie sprawiły, że odkryłam w pierwszym tomie przygód małego czarodzieja wiele kwestii, które zasługują na szersze omówienie. Oto najważniejsze z nich:

1. Magia przyjaźni. Książka "Harry Potter i kamień filozoficzny" jest wręcz peanem na tema przyjaźni. Oprócz najważniejszego, nierozłącznego tria Harry Potter - Ron - Hermiona mamy tu także paczkę Malfoya, gang Dudleya, jak i cztery "domy" Hogwartu, których mieszkańcy zawsze trzymają się razem. Członkowie tych poszczególnych grup koleżeńskich mogą zawsze i wszędzie liczyć na swoją pomoc, bez względu na to, czy czynią dobro czy zło. Daj Boże wszystkim takich lojalnych i oddanych druhów jakich posiadają bohaterowie "Harry'ego Pottera
2. Odwieczna walka dobra ze złem. Stanowi ona osnowę całej powieści. Dobrych i złych mamy tu zarówno wśród rodzin młodych czarodziejów (Weasleyowie vs. Dursleyowie), uczniów Hogwartu (Harry Potter vs. Draco Malfoy), grona pedagogicznego tejże szkoły (profesor McGonagal vs. profesor Snape) oraz na szczytach wielkiej magii (Albus Dumbledore vs. Lord Voldemort). Dobro oczywiście wygrywa a poczciwcy zostają nagrodzeni, jednakże zło nie zostaje całkowicie wytępione i wciąż czyha na pozytywnych bohaterów, o czym przekonamy się czytając kolejne tomy.
3. Fala emocji. Nieraz popłakałam się przy lekturze tej książkę. Żal mi było Harry'ego i jego nieszczęśliwego dzieciństwa u Dursleyów. To wprost nieprawdopodobne, jak okrutny los mogli zgotować temu małemu chłopcu jego najbliżsi krewni. Ogromnie zruszyła mnie także jedna z ostatnich scen powieści, pożegnalna uczta dla uczniów Hohwartu z okazji zakończenia roku szkolnego, podczas której spełniły się marzenia kilku pierwszoroczniaków. Hermiona okazała się najlepszą uczennicą, Ron dzięki mistrzowskiej rozgrywce szachów z pionkami-olbrzymami stał się najbardziej znaną postacią spośród swego licznego rodzeństwa, a także zdobył sobie podziw najstarszego - do tej pory lekceważącego go - brata, zaś dzięki nieśmiałemu Neville'owi Gryffindor wygrał coroczną rywalizację o Puchar Domów, co diametralnie zmieniło pozycję tego biednego chłopca w grupie. Nawet pisząc te słowa mam łzy w oczach, bowiem ten fragment dodaje mi nadziei pokazując, jak nieciekawe losy ludzkie mogą w jednej chwili zmienić się o 180°.
4. Bogactwo świata przedstawionego. "Harry Potter" był debiutem Joanne K. Rowling. Przed jego powstaniem nie tylko nie była ona zawodową pisarką, ale w ogóle nie zajmowała się zawodowo niczym związanym z literatura, była bowiem zwyczajną angielską panią domu, matką kilkorga dzieci, do tego świeżo po rozwodzie. Drzemał w niej jednak nieodkryty talent, który pozwolił na stworzenie fascynującego świata czarodziejów. W fabule dopracowany został praktycznie każdy szczegół magicznego życia, od zaczarowanych słodyczy do potężnych, często wręcz śmiertelnych, zaklęć. Autorce należą się naprawdę wielkie brawa za wymyślenie tych wszystkich postaci, gadżetów, obyczajów i przygód, które - choć wielokrotnie naśladowane w coraz to nowych powieściach fantasy - nie mają sobie równych w żadnym literackim dziele.

Z powyższych powodów polecam książkę "Harry Potter i kamień filozoficzny" dosłownie każdemu. Nie wierzcie, że jest to kompletny kicz czy też literatura wyłącznie młodzieżowa, lecz sami przeczytajcie tę powieść i wyróbcie sobie własne zdanie na temat tego bestsellera.     Recenja pochodzi z mojego bloga "Świat Powieści": http://swiat-powiesc.blogspot.com/

Informacje dodatkowe o Harry Potter i kamień filozoficzny:

Wydawnictwo: Media Rodzina
Data wydania: 2000-11-05
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 9788372780003
Liczba stron: 326
Tytuł oryginału: Harry Potter and the Philosopher's Stone
Język oryginału: angielski
Tłumaczenie: Andrzej Polkowski
Ilustracje:-
Dodał/a opinię: Thalita