Medalion szczęścia
Danuta Pytlak

Urocza opowieść o miłości, przyjaźni, duchach i rodzinnych tajemnicach. Dla wielbicielek nastrojowych powieści obyczajowych pozycja obowiązkowa.

Urszula Ornatowicz niespodziewanie dziedziczy dom swojej ciotecznej babki, Gabrieli. Zachwycona spadkiem postanawia w im zamieszkać. Szybko przekonuje się, że dworek pełen jest pamiątek bo jego byłych właścicielkach, a każda z nich stanowi fragment historii kobiet z rodu Ornatowiczów. A zamieszkujące posiadłość duchy przodków postanawiają czynnie uczestniczyć w zagmatwanym życiu uczuciowym głównej bohaterki.

Pozornie "Medalion szczęścia" nie wyróżnia się niczym szczególnym spośród zatrzęsienia kobiecych powieści obyczajowych dostępnych na naszym rynku. Ot, kobiety, mężczyźni, rodzina i pogmatwane relacje pomiędzy nimi. Ale tylko pozornie, bo szczypta magii ujęta w tej książce sprawia, że jest ona jedną z najlepszych pozycji tego gatunku jaką miałam przyjemność ostatnimi czasy czytać.
Powieść budują dwa główne wątki - miłostki Urszuli i poznawanie przez nią historii jej rodziny. I o ile pierwszy z nich jest dość schematyczny, o tyle drugi tworzy owy niezwykły, magiczny klimat "Medalionu szczęścia".

Przenikanie się świata realnego z nadprzyrodzonym, świata duchów ze światem żywych nie jest niczym nowym w literaturze, jednakże zazwyczaj dzieje się to w konwencji fantasy czy tez realizmu magicznego, przez co czytelnik ma pewność że za książką taka sytuacja nie mogłaby mieć miejsca. Danuta Pytlak wprowadza jednak magię do powieści obyczajowej, czyli w założeniu opisującej sytuacje które gdzieś komuś mogły się przydarzyć. Kreuje ona świat przedstawiony w taki sposób, że nie widzimy nic niemożliwego w tym iż zmarły przed wiekami przodek wychodzi ze swojego portretu i spaceruje po całym mieszkaniu, a nieżyjące ciotki leczą chorą Urszulę. Rodzinna historia którą bohaterka powoli odkrywa brzmi zaś jak baśń, tak że czasami nie wiemy już czy to Urszula przeniknęła do bajkowego świata, czy też postacie z przeszłości czynią jej życie magicznym.

Mimo że książka porusza również bardzo poważne problemy, takie jak depresja, próby samobójcze, molestowanie w pracy czy też znęcanie się nad zwierzętami, utrzymana jest w lekkim, pogodnym tonie. Wygrywają w niej takie wartości jak miłość, przyjaźń i pomoc potrzebującym, które są w stanie zmazać całe zło tego świata.

Czytając "Medalion szczęścia" na przemian to płakałam ze wzruszenia, to śmiałam do łez. Poruszyła mnie szczególnie historia porzuconego w lesie pieska, a także próba na którą nastawiona była przyjaźń Urszuli i Baśki. Kiedy już wszystko wskazywało na to, że te dwie papużki - nierozłączki rozstaną się na zawsze, wspólne nieszczęście zbliżyło je na nowo i pokazało, że choćby walił się cały świat, one - trzymając się razem - wyjdą z tego zwycięsko. Z drugiej strony zachowanie obu bohaterek w relacjach z José jest dla mnie najsłabszym punktem powieści. Trudno mi uwierzyć w to, że dwie dojrzałe, wykształcone kobiety na ważnych stanowiskach mogły zadurzyć się w przystojnym Hiszpanie jak jakieś nastolatki do tego stopnia, by targać się na swoje życie. Mocno to przesadzone, oj mocno...

Natomiast przesympatyczny pradziadek Bonawentura i jego starodawne powiedzonka za każdym razem poprawiały mi humor. Przypominał mi on rubasznego sarmatę, który to i popić, i podokazywać z panienkami lubił, jednak najważniejsza zawsze była dla niego Ojczyzna, a tuż po niej rodzina, którą opiekował się nawet po swojej śmierci. Zdecydowanie jest on moją najulubieńszą postacią z tejże powieści.

"Medalion szczęścia" to doskonała pozycja na nadchodzące długie zimowe wieczory. Pozwoli przenieść się do magicznego świata dawnych dworków i zamieszkującej je szlachty, a także uwierzyć, że gdy czuwa nad tobą cała rodzina (zarówno ta zmarła, jak i żyjąca) oraz wierni przyjaciele, nic złego w życiu spotkać cię nie może.

Recenzja pochodzi z mojego bloga "Świat Powieści": http://swiat-powiesc.blogspot.com/

Informacje dodatkowe o Medalion szczęścia:

Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Data wydania: 2015-07-27
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788377857007
Liczba stron: 380
Dodał/a opinię: Thalita