KUP TERAZ

Morze Spokoju
Katja Millay

Ocena: 5.5 (28 głosów)

opis

Inne wydania:

Często oceniamy ludzi po pozorach lub po pierwszym wrażeniu. Dajemy się zwieść naszym oczom i emocjonalnej otoczce, która towarzyszy naszym sądom. A może akurat zostaliśmy wprowadzeni w błąd? Fałszywy obraz rzeczywistości niekiedy jest wynikiem wielu niesprzyjających czynników i dopiero skrócenie dystansu pozwala dowiedzieć się prawdy. Niespełna osiemnastoletnia Natsya Kashnikov wygląda jak tania wulgarna ulicznica. Krzykliwy makijaż, niezwykle skąpy, czarny strój oraz buty na 11 centymetrowym obcasie. W takiej nietypowej stylistyce dziewczyna wita swój pierwszy dzień w nowej szkole w Liceum Ogólnokształcącym w Mill Creek na Florydzie. Na dodatek okazuje się, że Kashnikov od kilku lat nic nie mówi. Konwersacje z otoczeniem ogranicza jedynie do drobnych gestów, bądź pisania na karteczkach. Uczniowie omijają ją z daleka, jednocześnie są nią zafascynowani. Szczególnie Drew, szkolny playboy nieustannie okazuje jej swoje zainteresowanie. Jednak Natsya pragnie tylko w ciszy i spokoju przetrwać liceum bez nawiązywania żadnych znajomości. Przy okazji zamierza odnaleźć chłopaka, który odebrał jej duszę, zniszczył ciało, tożsamość i chęć życia. ,,Śmierć nie jest taka straszna, kiedy już ją przeżyjesz. A ja przeżyłam. Już się jej nie boję. Boję się całej reszty." Do tej samej szkoły uczęszcza też Josh Bennett, zamknięty w sobie outsider. Wszyscy traktują go jak zło konieczne, które należy się wystrzegać, ponieważ posiada niecodzienną zdolność przyciągania wszelkich nieszczęść. Każda osoba, z którą w jakiś sposób był związany, umierała, aż w końcu w wieku 17 lat został sam jak palec. Stolarka i rzeźbienie mebli to dla niego najlepsze antidotum na samotność. Wkrótce drogi Natsyi oraz Josha wzajemnie się krzyżują. Między nimi nawiązuje się swoista nić porozumienia i akceptacji. Coraz częściej się spotykają, ale czy ich osobliwa przyjaźń ma szansę na przetrwanie? A może wyniknie z tego coś więcej? Dlaczego Nastya w ogóle nie mówi? Czy rzeczywiście poprzez swój ubiór oraz zachowanie daje do zrozumienia, że coś ukrywa? Nie myślałam, że tak mocno przeniknę do świata głównych bohaterów i pokocham ich całym sercem. Już od pierwszych scen fabuła ożyła w mojej wyobraźni. Bez przeszkód wyobraziłam sobie dziwną, wyobcowaną nastolatkę, która robi wszystko, aby odizolować się od całego świata. Nie wiemy, dlaczego nałożyła na siebie taką maskę, dlaczego gra rolę zimnej, wrednej suki. Wiemy tylko, że umarła i ,,zmartwychwstała''. Mimo to jej dusza i umysł ciągle tkwi w agonalnym cierpieniu. Co takiego wydarzyło się kilka lat temu? Autorka prawie do samego końca trzyma nas w niepewności. Nie odkrywa od razu wszystkich kart, tylko metodą małych kroczków naprowadza na właściwą ścieżkę. Z drżeniem w sercu śledziłam perypetie Nastyi. Namacalnie czułam jej ból i żal za utraconym szczęśliwym dzieciństwem i marzeniami. Natomiast kiedy dowiedziałam się, co tak naprawdę ją spotkało, byłam wściekła, rozgoryczona i pełna żądzy mordu. Z kolei sekret Josha niemal od razu wychodzi na światło dzienne. Na chłopakiem zdaje się wisieć jakieś fatum. Wszyscy jego bliscy: mama, siostra, tata, dziadek kolejno umierają. Czy to zwyczajny splot nieszczęśliwych okoliczności, czy może jednak taka ma być jego dola? Czy obie poharatane, z tyloma bliznami dusze mają szansę uleczyć siebie nawzajem? Zdradzę jedynie, będzie to proces niezwykle trudny, żmudny, niekiedy zbyt ciężki do udźwignięcia. ,,Morze spokoju'' Katji Millay to najlepsza książka 2013 roku według ,,School Library Journal". W pełni popieram nadane wyróżnienie, ponieważ nie jest to zwyczajny, pełen banału i lukru romans na nastolatek. Autorka stworzyła niepowtarzalną, fascynującą historię o wrażliwej, kruchej emocjonalnie dziewczynie, która próbuje dać sobie drugą szansę i narodzić się na nowo. Natsya miała przed sobą wielkie plany, wspaniałą rodzinę, marzenia i karierę. Żyła pasją, która napędzała ją do działania. Nagle jej cały dotychczasowy świat legnie w gruzach. Jedna dramatyczna chwila zabiera wszystko udowadniając niezbicie, że zło czai się dosłownie wszędzie. Tragedia jaka dotknęła główną bohaterkę sprawiła, że nauczyłam się doceniać każdy dzień, bo nigdy nie wiadomo, co się stanie jutro. Jestem urzeczona tą książką. Nie myślałam, że wywrze na mnie aż tak bardzo pozytywne wrażenie. Pisarka posługuje się prostym, lekkim językiem, którego zazwyczaj używa się w codziennym życiu, ale nie stroni też od wulgaryzmów i młodzieżowego slangu, dzięki temu całość brzmi bardziej surowo i autentycznie. Narracja w czasie teraźniejszym prowadzona jest naprzemiennie z dwóch perspektyw: Nastii oraz Josha. Ten zabieg niezwykle przypadł mi do gustu, gdyż bez problemu mogłam zagłębić się w myśli, uczucia czy wewnętrzne emocje każdego z nich. Próbowałam posklejać niczym kawałki rozbitego witraża wszystkie aspekty z ich życia, aby zrozumieć, z jakim cierpieniem musieli się zmierzyć i jakie były tego skutki. Akcja płynie spokojnie niczym leniwa rzeka, mimo to nie potrafiłam ani na sekundę oderwać się od czytania. Chyba jakaś niewidzialna siła wessała mnie do środka. Bohaterowie wypadli wiarygodnie, mają złożone osobowości, są wyraziści, prawdziwi, istnieją wraz ze swoimi tajemnicami i demonami. Przez wzgląd na ich bolesne koleje losu często wybaczałam ich pochopne decyzje oraz impulsywne działania. Z kolei wzruszające zakończenie jest doskonałym zwieńczeniem tej niezwykłej powieści. Wspomnę jeszcze o zjawiskowej, magnetyzującej okładce. Jest w niej jakiś u lotny czar, który pragnęłam pochwycić i zatrzymać dla siebie. Proza Katji Millay ma wiele barw, a nawet odcieni. Stanowi doskonałe połączenie powieści obyczajowej, dramatu, thrillera psychologicznego i romansu. To subtelna, wrażliwa, przejmująca, lekko melancholijna, z pięknym wnętrzem opowieść o przyjaźni, miłości, akceptacji, poczuciu bezpieczeństwa, poszukiwaniu szczęścia, pokonywaniu demonów oraz walce z samym sobą, z całym światem i z przeciwnościami losu. Delektowałam się tą lekturą jak wytwornymi czekoladkami o niesamowitym smaku i wyglądzie. Niemal od razu wsiąknęła do mojej duszy, uderzając prosto w serce i w podświadomość. Warto było ulec tak intensywnym doznaniom. Mam nadzieję, że kiedyś doczekam się ekranizacji. Tymczasem zapraszam wszystkich zainteresowanych. Jestem przekonana, że nie będziecie zawiedzeni.