KUP TERAZ

Morze Spokoju
Katja Millay

Ocena: 5.5 (28 głosów)

opis

Inne wydania:

"Morze spokoju" to debiut autorki. Katja Millay dorastała na Florydzie, obecnie nie mamy informacji co robi. Nie wiemy za dużo o autorce i niestety książka nam jej w żadnym stopniu nie przybliża.
Nastya to nastolatka o skomplikowanej historii i potarganym wnętrzu. Zmaga się z poczuciem krzywdy, a marzy tylko o spokojnym przetrwaniu szkoły średniej. Starając się odizolować od rówieśników wymyśla sposób, by przestali oni mówić po kątach. Jednak to tylko potęguje plotki i zafascynowanie jej osobą. Czy uda jej się wtopić w tłum i zapewnić sobie ciche miejsce w Liceum? Czy odezwie się w końcu do ludzi, a co najważniejsze: zaufa im i pozwoli sobie na miłość?
Josh jawi się w szkole jako największe zło. Według nich przyciąga śmierć. Nikt nie potrafi natomiast zrozumieć jego samotności i ogromu cierpienia jakie na niego spadły. Stracił wszystkich, których kochał. Złamane serce znieczuliło go na ludzkie uczucia. Jednak ktoś będzie w stanie je na powrót rozgrzać, skleić i pokochać. Czy uda mu się zaznać odrobiny szczęścia?
Niestety książka zupełnie nie przypadła mi do gustu. Wiem, że od New Adult nie należy zbyt dużo wymagać, jednak te wszystkie pozytywne opinie, rekomendacja Collleen Hoover oraz sam tytuł jaki uzyskała ta pozycja sprzyjały mojemu entuzjastycznemu nastawieniu. Czekało mnie ogromne i bolesne rozczarowanie.
Szyk zdań jest prosty, styl lekki, w tekście pojawiły się również wulgaryzmy, jako, że mamy do czynienia ze światem nastolatków. Jeśli miałabym oceniać tylko i wyłącznie te cechy, to całość wyszłaby znośnie, ponieważ książkę czytało się z galopu. Jednak nie tylko to gwarantuje dobrą lekturę.
Bohaterowie wykreowani są w sposób schematyczny, skrzywdzona nastolatka i nastolatek z ciemną przeszłością, wkrótce po wielkiej walce łączy ich równie wielkie uczucie. Niestety ta przeciętność wypływa aż z kartek. Ponadto mamy dwójkę bohaterów, z których byłam w stanie polubić tylko jednego- chłopaka. Dziewczyna natomiast okazała się jak dla mnie płytka i po prostu głupia. Jeden z przykładów może być fakt, że aby nie wyróżniać się z tłumu ubiera się jak najbardziej wyzywająco. Dlaczego? Bo nie chce zwracać na siebie uwagi. I jej relacje z rodziną! Nie potrafię zrozumieć, jak mogła być aż tak oziębła w stosunku do swoich rodziców, którzy przez całą powieść myśleli tylko o tym jak jej pomóc. Główna bohaterka jest więc egoistyczna, nierozgarnięta i naiwna.
Emocji niestety nie wyłapałam. Chyba, że mowa tu o negatywnych odczuciach. Miłość jest mocno spłycona, rozwija się w zaskakującym tempie jak na dwójkę skrzywdzonych przez los nastolatków. Bohaterowie sami nie potrafią się zdecydować co czuję. W jednym rozdziale mamy wielką miłość, w drugim ogromną nienawiść i wzajemne oskarżenia. Nie są również dla siebie oparciem w trudnych chwilach. Nie wydaje mi się, by tak wyglądało uczucie między dwojgiem ludzi.
W powieści brakowało mi również dialogów. Autorka zbyt dużą wagę poświęciła opisom i przemyśleniom, które w pewnym momencie zaczęły po prostu przynudzać. Nie wszyscy mają talent do skupiania fabuły na umyśle bohatera. Akcja rozwija się mozolnie, a niektóre fragmenty wydają się być pozbawione logiki. Na przykład moment, w którym Nastya mówi o "kochaniu się" bądź kiedy spotyka swojego oprawcę.
Na uwagę zasługuje konstrukcja rozdziałów. Mamy przedstawione dwie perspektywy w czasie teraźniejszym, przez co mamy wgląd w uczucia głównych bohaterów. Pozwala nam to odkrywać ich historie, wkradając się im do głów. Nadto mamy pewną tajemnicę, którą możemy rozwiązywać z każdą kolejną kartką.
Mimo wszystkich wad, to wiem, że są miłośnicy tej historii, którzy twierdzą, że złamała ona ich serce. No moje niestety jest chyba zbyt twarde, dlatego jedyne co Wam radzę, to sprawdzić swoje! :)

Recenzja znajduje się również na www.zksiazkadolozka.blogspot.com