Ksiazka opisuje autentyczne zycie dziewczyny uzaleznionej od narkotykow i jej walke z wyjsciem z nalogu.Ksiazka nie nalezy do lekkich ale warto ja przeczytac.Śweitna przestroga dla tych ktorzy maja zamiar probowac narkotykow i twierdza ,że wezma tylko raz dla zabawy."Narkomanka"tez tak myslala niestety przekonala sie ,ze narkotyki to nie zabawa ale nalog ktory mozna przyplacic zyciem.Autorka jest jednoczesnie bohaterka tej ksiazki i opisuje szczegolowo swoje wszystkie bolesne przezycia zwiazane z narkotykami i ludzmi z ktorymi brnie w ten nalog.Swoim życiem pokazuje ,ze mozna pokonac nalog i dalej zyc normalnie ale mimo wszystko z konsekwencjami poprzedniego zycia z narkotykami.Zdrowie psychiczne i fizyczne jest juz inne i musi nauczyc sie zyc od nowa.
więcej
Informacje dodatkowe o Pamiętnik narkomanki:
Wydawnictwo: Mawit Druk
Data wydania: 1985 (data przybliżona)
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN:
Liczba stron: 308
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię:
jagna1978
POLECANA RECENZJA
PAMIĘTNIK NARKOMANKI
Pamiętnik narkomanki powstał z autentycznych zapisków, prowadzonych latami. Barbara Rosiek porusza w swej książki wiele problemów. Pisze o braku akceptacji ze strony otoczenia, o niewyobrażalnej wręcz samotności, walce ze szkołą, policją. Doprowadziło to główną bohaterkę do narkomanii. Postać Basi pokazuje, jak bardzo słaby staje się człowiek uzależniony. By zdobyć towar, gotowy jest niemalże na wszystko. Narkotyki doprowadziły Basię na samo dno. Tam, gdzie kończy się człowieczeństwo. Basia przez lata tkwiła w letargu.
Każdy nosi maski, dostosowując je do potrzeb danej chwili. Basia ro...
więcej
Kup książkę Pamiętnik narkomanki
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Inne książki autora
Byłam schizofreniczką
0
Zapis codziennych zmagań z życiem i próba rozrachunku z brutalną przeszłoscią kobiety chorej na schizofrenię. Poruszająca historia człowieka, którego cierpienie...
Poganiacze chleba
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Czuję narastającą w sobie siłę. Wyszłam z raka duszy. Co za ulga! Nie neguję dotychczasowej twórczości. Jest piękna, tylko smutna. J est w niej dużo zdrowych...
