KUP TERAZ

Paryski architekt
Charles Belfoure

Ocena: 5.5 (8 głosów)

opis

W ostatnich latach literatura dotycząca II wojny światowej jest bardzo popularna. Stąd też powstają coraz to nowe opracowania historyczne, bądź też powieści, których akcja dzieje się w tamtych czasach. „Paryski architekt” Charlesa Belfoure'a jest jedną z nich.

Okupowany przez Niemców Paryż skrywa wiele tajemnic. Jedna z nich szczególnie rozwściecza Gestapo: ktoś konstruuje doskonałe skrytki dla Żydów. Nawet najlepsi hitlerowscy śledczy nie są w stanie ich wytropić. Niektóre z nich znajdują się tuż pod nosem nazistów.
Lucien jest obiecującym architektem. Marzy o karierze, ale w czasie wojny niełatwo jest o zlecenia. Znudzony wypalonym małżeństwem bryluje na paryskich salonach w towarzystwie sławnej projektantki mody. Świat luksusu imponuje mu, lecz wymaga ciągłych wydatków, choćby na prezenty dla kochanki.
Niespodziewane zlecenie okazuje się szansą na upragniony sukces, ale jest też śmiertelnym zagrożeniem. Jeśli architekt pomoże skonstruować kryjówkę dla żydowskiego przyjaciela swego zleceniodawcy, zajmie się również projektem fabryki dla Niemców. Luciena nie obchodzi los prześladowanych Żydów, lecz kuszą go pieniądze. Nie może jednak przewidzieć, że godząc się na pierwsze zadanie, rozpoczyna dzieło swojego życia i staje innym człowiekiem.

Chcę zacząć od tego, że powieść jest jedną z lepszych, którą do tej pory czytałam. Nie jest to ani ckliwy romans, czego się trochę obawiałam. Nie jest też to obraz krwawej jatki urządzanej przez Niemców. Chociaż niestety takie sceny pojawiają się. W sumie dziwne by było gdyby tak nie było. Belfoure, który z zawodu sam jest architektem, wie o czym pisze. Porusza bardzo ciężki temat dla Francuzów – współpraca z Niemcami. A do tego wydawanie Żydów, które stało się prawie sportem narodowym. Przynajmniej tak to wynika z kart powieści.

„Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono (...)”

Lucien jest dobrym architektem, lecz bez większych perspektyw przed sobą. Do tego sypiące się małżeństwo, wymagająca kochanka i permanentny brak gotówki. Pochodzi on z rodziny o bardzo antysemickim nastawieniu. A poznajemy go w momencie, gdy jest świadkiem zastrzelenia na ulicy Żyda. Tego samego dnia dostaje propozycję, która wywróci jego życie do góry nogami.

Od pierwszej do ostatniej strony książki obserwujemy przemianę bohatera. Śledzimy jego walkę o byt. Głośno mówi o swoim lęku, nie traktuje całego przedsięwzięcia zbyt poważnie. Dopóki przypadkowa osoba nie nazwie go bohaterem. Dopóki pod jego dach nie trafi pewien przemyślny dzieciak, który stracił całą rodzinę. W pierwszej chwili pojedynek z Gestapo bawi go, czuje się z siebie dumny. Z czasem dociera do niego, że to nie zwykła zabawa a gra, która toczy się o naprawdę wysoką stawkę. O ludzkie życie. Przyznam, że nie polubiłam go. Był dla mnie zwykłym bufonem, próbującym udowodnić swoja wyższość. Jednak podziwiam go za to, że jednak podjął się zadania. W pierwszej chwili zrobił to dla pieniędzy, jednak z czasem postanowił działać dla idei.

Przez karty powieści przewija się na drugim planie jedna dość ciekawa i tajemnicza postać. Jest to major Dieter Herzog z Wermachtu. Z zamiłowania architekt, któremu nie pozwolono zająć się tym co kocha. Lucien, który początkowo go się boi, z czasem zaczyna widzieć w nim przyjaciela. Chociaż powinien być postrzegać w nim swego wroga. Postać majora mocno mnie zaciekawiła, choćby z tego względu, że zawsze pojawiał się w chwilach gdy Lucien miał kłopoty. Jego działanie na koniec zaskakuje. Zwłaszcza, że nie poznajemy jego motywów. Kierował się przyjaźnią, niechęcią do Gestapo czy miał inną motywację? Tego czytelnik się nie dowie.

Powieść jest naprawdę świetna. Jej akcja dzieje się we Francji, której obywatele zdają się mieć zupełnie inną mentalność niż my. Jak wspominałam wcześniej, pisarz porusza trudny temat dla Francuzów. Momentami czyta się ją ciężko, ze względu na brutalne sceny przesłuchań. Ale z racji tego, o czym ona jest, są niezbędnym elementem. Po raz kolejny okazuje się, że człowiek jest zdolny do różnych czynów, o których by nawet nie pomyślał. Wszystko zależy od tego, w jakiej sytuacji zostanie postawiony. Polecam wszystkim.