Pierwszy róg
Richard Schwartz

O WILKACH, BYKACH I ŚNIEGU

Zima. Zajazd Pod Głowomłotem staje się schronieniem dla sporej grupy podróżnych. Za zamkniętymi drzwiami szaleje śnieżna burza i to nie byle jaka. Bez kozery można ją nazwać boginią wszystkich śnieżnych burz. Dość napisać, że podróżni zostają uwięzieni w zajeździe na dobre, bo śnieg kompletnie zapadał wszystko, a na domiar złego mróz jest wprost sakramencki! Podróżni, jak to podróżni, każdy z „innej parafii”. Jest więc tajemniczy starzec, zwany Havaldem, jest zgraja rzezimieszków na czele z Janosem Ciemnorękim, jest półelfka Leandra, dwóch kupców, górnicy i jakiś baron z córkami. Jest też karczmarz, jego trzy córki i pomocnicy. Ludzi sporo, spory też kłopot. Po pierwsze: mało miejsca, a zimno jak diabli. Po drugie: nikt nie może wyjść, więc wszyscy się nudzą, marudzą i o kłopoty nietrudno. Po trzecie wreszcie: już po pierwszej nocy karczmarz znajduje trupa.  Niby nic wielkiego, żaden z gości; nie żyje pomocnik karczmarza, ale za to zabity w paskudny sposób. I tu kłopot czwarty: coś tu jest. Coś, co na pewno nie jest człowiekiem. A może i jest?!  Kiedy Havald i Leandra zaczynają badać miejsce zbrodni, na jaw wychodzą nie tylko tajemnice gości, ale też miejsca, w którym się znaleźli…

„Pierwszy róg” Richarda Schwartza jest nie tylko jego debiutem pisarskim, ale też pierwszym tomem serii „Tajemnica Askiru”.  Z pierwszymi tomami bywa tak, że nie zawsze są porywające. Znam kilka, które są zwyczajnie nudne, bo prawdziwa akcja rozkręca się wraz z kolejnymi książkami. Schwartz tego błędu nie popełnia. Dzieje się tu dużo, dzieje szybko i  - co nie mniej ważne -  z sensem.  Dzieje się tyle, żeby chcieć więcej, co jest w końcu logiczne, skoro ma być kontynuacja . Jestem pożeraczem popkultury, maniakiem kina i książek, więc ile razy coś czytam czy oglądam, prawie zawsze kojarzy mi się z tym, co już widziałam. Tu było podobnie, a skojarzenia te tylko przydają autorowi blasku, bo i nazwiska są zacne: Agatha Christie i Quentin Tarantino. Jeśli chodzi o Christie, debiut Schwartza jako żywo przywodzi na myśl jedną z bardziej znanych książek- „Dziesięciu małych murzynków”.  Dlaczego? Ano dlatego, że tam też mieliśmy zamkniętą przestrzeń, a w niej nieboszczyków, których ktoś z gości musiał przecież jakoś zamordować. Pytanie: kto? Schwartz idzie podobnym tropem – zajazd, burza śnieżna i martwi ludzie. Krąg podejrzanych raczej niewielki, prawda? A Tarantino? Kto oglądał jego kapitalną „Nienawistną ósemkę” zgadnie od razu: burza śnieżna, w zajeździe grupa osób, a żadna z nich nie jest tym, za kogo się podaje.  Nie twierdzę, że autor akurat te lektury czytał, albo kocha Tarantino, ale te dwa tytuły bardzo do „Pierwszego rogu” pasują.

Co takiego zrobił Richard Schwartz? Ano wziął schemat zgrany do cna – zamknięte pomieszczenie, grupa osób, tajemnica – dodał szczyptę magii, trochę dobrych opowieści, kilku niezłych bohaterów, miecze, sztylety i dalekie krainy  i voila! Mamy przepis na kapitalną książkę na długie wieczory. Tu nic nie jest takie, jak się zapowiadało. Karczma kryje swoje tajemnice, bohaterowie z każdą kolejną stroną zmieniają się na naszych oczach w kogoś zupełnie innego,  a już końcowe sto stron to prawdziwa zabawa. Pierwszy tom okazał się naprawdę dobrym kawałkiem lektury, pozostaje pytanie: co będzie w następnych? Trzymam kciuki za debiutanta, jeśli dalej pójdzie tą drogą, czeka nas naprawdę ciekawy cykl. Bohaterowie, których da się lubić, magia i miecz, zaginione królestwo i wisząca w powietrzu wojna. Można z tego coś wycisnąć, prawda? Schwartz nie jest Martinem (przepraszam, jako prawdziwa fanka każdą książkę fantazy porównuję do Mistrza), ale jest to debiut jak najbardziej udany. Czekam na kolejne tomy.  A co do tego mają wilki i byki? Przeczytajcie, po co zdradzać dobre tajemnice?

Informacje dodatkowe o Pierwszy róg:

Wydawnictwo: Initium
Data wydania: 2018-04-20
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 978-83-62577-68-2
Liczba stron: 495
Tytuł oryginału: Das erste Horn
Język oryginału: niemiecki
Tłumaczenie: Agnieszka Hofmann
Dodał/a opinię: Renata Kazik