Piosenki z dzieciństwa
Ruth Langan

Książka się zaczyna od pogrzebu dziadka 3 dzieci. Kiedy po pogrzebie wuj im i ich matce powiedział, że ojciec niepotrzebnie wziął 4 gęby do wyżywienia, to się spakowali i wyjechali szukać swojego ojca. Po drodze zmarła ich matka i dzieci musiały ją pochować i dalej ruszyć sami. Dotarli do miasteczka Misery i tam stary farmer zaproponował im pomoc. Postanowił że dzieci mogą u niego zostać tak długo jak będą chciały, ale w zamian żeby mu pomagały w gospodarstwie. Po 18 latach rodzeństwo dalej mieszkało w miasteczku, najstarszy z nich Gabe został szeryfem, młodszy brat Yale odszedł z bandą włóczęgów, a siostra Kitty dalej mieszkała u Aarona, starego farmera który ich przygarną 18 lat temu. Pewnego dnia w pobliskim salonie zatrudniono dziewczynkę Billie, która miała co wieczór śpiewać jako Belle California. Nieoczekiwanie dla samej siebie ogromnie się spodobała miejscowym kowbojom, jak i szeryfowi Gabe. Gabe przychodził na każde przedstawienie Billie do saloonu. Któregoś dnia zaproponował jej że zabierze ją do swojej siostry Kitty i do Aarona, dziewczyna się zgodziła i z nim pojechała. Billie zaprzyjaźniła się z Kitty, otrzymała od niej sukienkę po matce i kwokę z kurczakami. I obiecała że chętnie do nich jeszcze przyjedzie jak tylko Gabe ją będzie chciał wziąć ze sobą. Gabe tymczasem coraz bardziej ni mógł się oprzeć urokowi dziewczyny, był niż zafascynowany. Billie po śmierci kucharza w saloonie przestała śpiewać jako Belle i zaczęła gotować. Gabe wyznał Billie swoją miłość do niej, a ona również stwierdziła że on nie jest jej obojętny. Po ich pierwszej wspólnie spędzonej nocy, okazało się, że jeden kowboj nie żyje, a podejrzenia o zabicie go padają na Billie. Ponieważ według świadków to ona jako ostatnia miała go widzieć, zanosząc mu do pokoju butelkę whiskey. Ale tylko ona wiedziała, że tą butelkę zaniosła jej współlokatorka Grace, bo ją o to poprosiła, tylko że Grace rano zniknęła, zostawiając liścik do Billie że wyjeżdża z dziećmi do brata, bo już uzbierała na to dosyć pieniędzy. Billie nie chcąc zdradzić przyjaciółki postanawia nie wyjawiać prawdy i wziąć winę na siebie. Grace jak tylko dowiedziała się że Billie ma zostać oskarżona o zabójstwo, którego nie popełniła, pędem wróciła z dziećmi do miasteczka, żeby się przyznać do winy i uratować od kary niesłusznie oskarżoną przyjaciółkę. Grace zostaje uniewinniona, ponieważ zabiła kowboja w obronie własnej i własnych dzieci. Gdy wieczorem Billie poszła do Gabe, zobaczyła że jego nie ma, a na jego biurku leży list gończy z jej podobizną, że zabiła człowieka. Widząc to postanowiła uciec z miasteczka, będąc przekonana że tego człowieka zabiła, bo kiedyś raz do niego strzeliła i uciekła.. Gabe tymczasem pojechał do Wyoming, żeby wyjaśnić tą sprawę i udało mu się, okazało się że człowiek o którego zabójstwo jest oskarżona Billie, dalej żyje, tylko posłał za nią list gończy ze złości że wyjechała od niego nie chcąc się nim dalej zajmować w chorobie. Gabe po powrocie do Misery, chciał się od razu oświadczyć Billie, bo zrozumiał że nie chce i nie potrafi bez niej żyć, bo bardzo ją kocha. Kiedy poszedł do swojego biura, jego zastępca powiedział mu że Billie zniknęła, nikomu nie mówiąc dokąd się wybiera. Zrozpaczony Gabe postanowił jej szukać. Szukając Billie stracił czujność i w nocy podszedł do niego ten człowiek którego rzekomo zabiła Billie, Linus i strzelił do szeryfa, a następnie dogonił Billie i ją związał. Dziewczyna była przerażona jego widokiem, bo była pewna że on jest martwy, a jak się okazało strzeliła mu tylko w ramię i on stracił przytomność. A później zaplanował na niej zemstę posyłając za nią list gończy. Billie i Gabe po paru dniach docierają do miasteczka i w niedługim czasie się pobierają. W miasteczku wszyscy bardzo polubili Billie więc postanowili przyjść na ślub, a dziewczyna czuła się szczęśliwa jak nigdy i wreszcie poczuła żę znalazła swoje miejsce w życiu.

Informacje dodatkowe o Piosenki z dzieciństwa:

Wydawnictwo: HarperCollins Polska
Data wydania: 2004 (data przybliżona)
Kategoria: Romans
ISBN: 8323819629
Liczba stron: 314
Dodał/a opinię: Agnieszka Szwenk