Wyznania Katarzyny Medycejskiej
C.W. Gortner

Katarzynę Medycejską różnie zwano - trucicielką, bezlitosną królową, zbrodniarką doskonałą. Powieść C.W. Gortnera Wyznania Katarzyny Medycejskiej, tak jak w przypadku Ostatniej królowej i zawartej weń historii Joanny Szalonej, rzuca zupełnie nowe światło na życie i czyny kolejnej słynnej władczyni. Autor stworzył niesamowicie realistyczny portret okrytej złą sławą królowej, na którym zdaje się bronić sama petentka.

Narratorką powieści jest Katarzyna, która już jako 14-latka zostaje poślubiona Henrykowi - następcy tronu francuskiego. Wychowana w świadomości, że jest ostatnią nadzieją na przetrwanie rodu Medyceuszy, pozostaje wierna rodzinie i dla jej dobra jest gotowa zrobić wszystko. W małżeństwie jest zmuszona dzielić wszystko z kochanką męża (nawet dzieci!), a po jego śmierci zaciekle walczy o tron dla swoich synów. Mimo ciężkiego życia i srogich aktów, Katarzyna nie jest tak okrutna jak ją malują - jej historia przepełniona jest emocjami i pragnieniem bycia kochaną kobietą, a motywacje - choć niektóre ciężko zaakceptować - czytelnik jest w stanie zrozumieć. Gortner po raz kolejny stworzył postać z krwi i kości.

Autor, MĘŻCZYZNA, zaskakuje naturalnością i lekkością w kreśleniu i - przede wszystkim - rozumieniu kobiecej postaci. Chociaż spotkałam się z tą jego niebywałą umiejętnością już przy lekturze Ostatniej królowej, wciąż nie mogą nadziwić się temu kuriozum. Wiele pisarek beletrystyki historycznej mogłoby brać u niego lekcje, naprawdę. Z łatwością autorowi przychodzi także porwanie czytelnika do burzliwych czasów Francji w XVI wieku - krwawych wojen religijnych, podstępnych matactw i głodującej ludności. Badania autora również budzą podziw czytelnika i - w zasadzie - żałuję tylko, że umniejszył on w Wyznaniach... rolę książąt Burbonów (o czym wspomina także w zapiskach OD AUTORA). Zauważyłam, że pisarze beletrystyki historycznej zawsze ich pomijają lub traktują po macoszemu, a chętnie przeczytałabym o nich coś więcej. 

C.W. Gortner ponownie stworzył fantastyczną opowieść, która ukazuje postać historyczną od zupełnie innej strony. Wierzę (choć to jedynie beletrystyka), że Katarzyna Medycejska niesłusznie nazywana jest bezlitosną królową i - być może - dzięki tej książce będzie łaskiej traktowana przez historyków oraz czytelników. Ponadto, książka zawiera drzewo genealogiczne rodu Walezjuszy i schludną mapkę dawnej Francji, a kunsztownie wymalowane tło dziejowe i wyjątkowa bohaterka czynią Wyznania Katarzyny Medycejskiej wszystkim, czym powieść historyczna być powinna. Każdy powinien skusić się na tę książkę. Polecam serdecznie - nim się obejrzycie, wylądujecie na francuskim dworze.