Nowy Początek cz. I

   Nie wiem ile czasu siedziałem w ciemności, zastanawiając się jak wybrnąć z tej beznadziejnej sytuacji i słuchając nieustających jęków więźnia z celi obok. Nie wymyśliłem jednak niczego sensownego. Doszedłem w końcu do wniosku, że jeżeli za całą to sprawa stoi Azankar, to w najlepszym wypadku zakończę żywot na szafocie.

   Usłyszałem głosy dobiegające od strony schodów. Po chwili zobaczyłem również światło pochodni. Do lochu zszedł kapitan w towarzystwie strażnika. Stanęli przed moją celą.

-Wstań i obróć się twarzą do ściany – zrobiłem co kazali. Usłyszałem szczęk klucza przekręcanego w zardzewiałym zamku. Weszli do środka i skrępowali mi ręce.

- Dokąd mnie zabieracie? – zapytałem.

- Odbędzie się oficjalne przesłuchanie.

   Zaprowadzono mnie do niewielkiego pomieszczenia przylegającego bezpośrednio do głównej izby strażnicy. Za dużym dębowym stołem zasiadały dwie osoby. Jedną z nich był Burmistrz Kalagar, drugiego człowieka nie znałem, pełnił on rolę protokolanta. Posadzono mnie na krześle naprzeciw zebranych. Nigdzie nie widziałem żadnych narzędzi tortur, często stosowanych w podobnych sytuacjach, uznałem to za dobry znak. Kapitan dołączył do pozostałych zajmując miejsce przy stole.

- Panie Ardon – burmistrz zwrócił się do skryby – proszę zaprotokołować. Dnia… tego a tego, komisja w składzie… takim a takim. Z resztą sami wiecie co macie pisać. – machnął ręką.

   Chwilę trwało nim oficjalna formułka została zapisana. W tym czasie Kalagar wraz z kapitanem raczyli się winem, by uprzyjemnić sobie czas oczekiwania. Z całą pewnością nie był to pierwszy gąsiorek, który dzisiaj opróżniali. Skryba odchrząkną dając dyskretnie znak, że zakończył pisanie.