PROLOG

chciała? Obrażenia jakie miała na sobie, to co musiała przeżyć,  katorgi, przez jakie przeszła… Wszystko to było jedynie tym, co dostrzegały ich oczy. Była w śpiączce, jakie miała szanse na to,  że jeszcze kiedykolwiek się z niej wybudzi? Czy i w ogóle,  jak będzie w stanie normalnie żyć, jeżeli to wszystko się uda? Położna ponownie spojrzała na ciało dziewczyny a gdy minął pierwszy szok i obrzydzenie w jej oczach zalśniły łzy. Jeżeli kiedykolwiek stanie na nogi i powróci do zwykłego życia, każdy dzień będzie dla niej wyzwaniem. Oni widzieli tylko obrażenia fizyczne. Ale co działo się z jej głowie? Co czuła, co myślała i czego pragnęła? Tu chodziło o jej życie, więc dlaczego, u licha, sama nie mogła zadecydować? Jej serce delikatnie biło. Tak słabe a jednocześnie tak mocne. Nie miała prawa być na tym świecie. Ktoś z tyłu powiedział:    - Lepiej byłoby dla ciebie gdybyś umarła.    Czy to możliwe,  że za dziesięć lat wszystko ulegnie zmianie?