Recenzja książki: Ewangelie Zmartwychwstałego Boga

Recenzuje: Danuta Szelejewska

W starożytności termin Ewangelia używany był na określenie nagrody dla tych, którzy przynosili dobrą nowinę. Obecnie tłumaczenie takie całkowicie zanikło, ustępując miejsca nauce chrześcijańskiej, która - zawarta w dziełach czterech Ewangelistów - opisuje życie i śmierć Jezusa Chrystusa. Jako pisma chrześcijańskie Ewangelie podają również skuteczny (niekoniecznie - najłatwiejszy) sposób osiągnięcia wiecznego szczęścia. Ten, kto skorzysta z uwiecznionej na biblijnych kartach nauki Mistrza z Nazaretu, ma móc w przyszłości przeżywać radość nieba.

W publikacji wydawnictwa Salwator Gianfranco Ravasi prowadzi czytelników tymi samymi drogami, którymi przed dwoma tysiącami lat kroczył Jezus Chrystus. Wędrując wraz z autorem Ewangelii zmartwychwstałego Boga, czytelnik ma okazję dotrzeć (kierując się wiarą) w miejsca bezpośrednio związane z kolebką chrześcijaństwa. Tak więc wspominając wydarzenia ostatniego tygodnia ziemskiego życia Chrystusa, wstępujemy do jerozolimskich domów i sanktuariów, kontemplujemy surowe przestrzenie Pustyni Judzkiej, wspinamy się na okoliczne wzgórza, a także stajemy oko w oko z Judaszem, próbując równocześnie zrozumieć jego dramat. Kolejne kroki wiodą nas przed Sanhedryn – trybunał narodowo–religijny, gdzie mamy okazję przyjrzeć się bezprawnemu procesowi, a stamtąd udajemy się już wprost na Golgotę, by wraz z Maryją stać się świadkami przemocy krzyża. Wprawdzie trudna wędrówka ulicami Jerozolimy dobiegła już końca, jednak Gianfranco Ravasi prowadzi nas jeszcze dalej: poznajemy – niejako od podwórka – kobiety Paschy i doceniamy rolę, jaką odegrały dla naszej wiary, w której – niczym echo – pobrzmiewa obietnica: A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28, 20).

W swoje rozważania autor sprawnie wplótł informacje historyczne (dokładne daty, przepisy wynikające z tradycji rabinicznej, opisy przedmiotów ofiarnych), w wielu miejscach tekstu oddając głos rzymskiemu historykowi Józefowi Flawiuszowi. W przemyśleniach Ravasiego nie brak również odniesień do konkretnych fragmentów przekazów ewangelicznych. Wszystko to sprawia, że biblijna przeszłość, związana z dziejami rodzącego się chrześcijaństwa oraz osobą Tego, który z miłości do człowieka na stałe wpisał się w jerozolimskie realia, nie została pozbawiona przynależnego jej misterium, wywołując równocześnie wrażenie, jakby czytelnik sam brał udział w wydarzeniach sprzed dwóch tysięcy lat.

Książka Ewangelii zmartwychwstałego Boga spotka się z uznaniem przede wszystkim chrześcijan, dla których śmierć Chrystusa stała się początkiem nowego życia. Czytelnik poszukujący odnajdzie w lekturze potwierdzenie prawdziwości wiary, natomiast krytyk przekona się (oby tak się stało), że konsekwencje męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa nie pozwolą zagubić sensu ziemskiego pielgrzymowania.