Recenzja książki: Jak płatki śniegu...

Recenzuje: Joanna Żelazny

Jedynym sposobem na przetrwanie jest walka. Jednak aby móc walczyć, trzeba najpierw przetrwać. Żadna moc nie dorównasile zdeterminowanej matki, która dla swojej pociechy skoczy prosto w ogień. Ellen Martelli jest doskonałym przykładem kobiety, której miłość do dziecka może przezwyciężyć wszelkie trudności.

W pogoni za wolnością i bezpieczeństwem Ellen z synkiem docierają do Summer Harbor. Bez grosza przy duszy, samochodu czy szansy na nocleg, nie są w stanie przewidzieć przebiegu najbliższych godzin, a okres Bożego Narodzenia, którego nie mają gdzie przetrwać, wydaje się najgorszym czasem z możliwych. Pukając od drzwi do drzwi w poszukiwaniu tymczasowego miejsca pobytu i pracy, która zapewni im pożywienie, Ellen trafia na dom Beau Callahana, który zawsze rozwiązuje problemy innych ludzi. Zdesperowana kobieta chroni się w szopie z narzędziami, do której jednak musi się włamać. Kiedy mężczyzna odkrywa intruzów, postanawia im pomóc.

Zmuszona do walki o bezpieczeństwo swojego dziecka, Ellen okłamuje Beau, ukrywając swoją tożsamość. Tymczasem zastępca szeryfa potrafi przejrzeć nawet najdrobniejsze kłamstwo, dzięki czemu odkrywa, jak wielka tragedia ciąży nad kobietą. Postanawia zrobić wszystko, aby chronić Martellich, jednak najpierw musi przebić się przez mur nieufności Ellen.

Osadzona w świątecznej atmosferze powieść Jak płatki śniegu to historia, która poruszy nawet najtwardsze serca. Miłość, walka o przetrwanie i determinacja, która skłania bohaterów książki do działania robią wrażenie. Podczas lektury powieści Denise Hunter można zapomnieć o całym świecie. Urokliwa okolica, stanowiąca scenerię dramatycznych wydarzeń, dopełnia obrazu całości. Jak płatki śniegu to lekka powieść obyczajowa z elementami tajemnicy i wątkiem kryminalnym, które ubarwiają tę historię i sprawiają, że czyta się ją jednym tchem.