mag13

-To trwało zbyt długo.

-Szepnęła do niego

 z oczami skąpanymi we łzach.

-Uciekłam i tkwiłam w szalonym mroku

 ale kochałam to!

 Czy nie rozumiesz,

 że mając czarne skrzydła

tez można dotykać chmur?

jesteś ogniem który mnie ożywia

który zamienia w popiół

umieram i rodzę się jednocześnie

z twym imieniem na ustach

dorastamy tak powoli

stojac na dnie oceanu

do gwiazd nam daleko

może gdyby nie te przepaski

od lat zawiązane

moglibyśmy na szczycie góry

rozpinam kolorowe guziki

możesz mnie wypełnić

miłością

strachem

pełnią słów

spijam każdą twą łzę

gorzki smak osładzam

wstaję lewym okiem

na rzęsach chichocze pył

ostatniej nocy

wymiotuję kadrami

jestem wytarganym materiałem wtórnym

hoduję szarańcze w szklance

w połowie pełnej

w połowie pustej

drżę wraz z nimi

rozbijając głowę o niewiedzę

zatrzymuję siekacze na szkle

srebrzysta para oddechu

rozpływa się kanałami straconych

na wzgórzu gdzie smutek oddaje swą pieśń

umierają z głodu serca