Albert Camus

Albert Camus - biografia, życie i twórczość

Albert Camus urodził się w Algierii 7 listopada 1913 r. Bardzo wcześnie został półsierotą. Gdy miał roczek (czyli w chwili wybuchu pierwszej wojny światowej) jego ojciec został wcielony do wojska i zginął w jednej z pierwszych potyczek. Jego żona z dwójką dzieci zamieszkała ze swoją matką i wujem w niewielkim mieszkanku w Algierze, w bardzo trudnych warunkach. Ciężko pracowała i odmawiała sobie wszystkiego, żeby tylko dzieciom zapewnić to, co najlepsze. Przez całe życie pisarz podkreślał swoje ogromne przywiązanie do matki i wdzięczność. Kiedyś wypowiedział się nawet, że dobro matki jest mu droższe niż sprawiedliwość (a właśnie sprawiedliwość zawsze była dla niego najwyższą wartością).

Ponadprzeciętne zdolności intelektualne Camusa zostały zauważone już w szkole powszechnej. Nauczyciel, Louis Germain, przekonał rodzinę o sensie dalszej edukacji chłopca i możliwości otrzymania przez niego stypendium. Po ukończeniu szkoły powszechnej Albert przez sześć lat uczęszczał do liceum w Algierze. Tam znów trafił na wspaniałego nauczyciela- Jeana Greniera, który jest profesorem filozofii. Grenier zasugerował uczniowi karierę akademicką. Niestety z planów nic nie wyszło- pokrzyżował je atak gruźlicy, która jeszcze parokrotnie odezwie się u pisarza.

W latach trzydziestych pisarz poznał Simone Hie. Doszło do ślubu, ale nie było to małżeństwo udane- rozwiedli się w 1940 r. Wkrótce potem Camus wyszedł za Francine Faure. W 1935 r. założył zespół teatralny "Theatre du Travail", wstępuje też do partii komunistycznej, ale przebywa w jej szeregach tylko do r. 1937. W tymże roku 1937 założył kolejny zespół teatralny- "Theatre de l'Equipe". Rozpoczyna też pracę dziennikarza w redakcji "Alger Republicain". W 1941 r. powrócił do Algieru i podjął pracę jako nauczyciel w liceum w Oranie. Wstąpił też do Ruchu Oporu.

W 1942 r. opublikował powieść Obcy oraz esej Mit Syzyfa. Był to jego wstęp do wielkiej sławy. Ogromnym sukcesem wydawniczym kazała się też jego następna powieść - wydana w 1947 r. Dżuma.

W 1951 r. ukazał się jego kolejny utwór : Człowiek zbuntowany". Wzbudził liczne kontrowersje, przyczyniając się między innymi do zerwania kontaktów z Sartre'em, który bezpardonowo skrytykował dzieło.

Niedługo później dwie ojczyzny pisarza - Algieria i Francja - weszły w stan wojny. Camus, mając serce rozdarte między dwoma krajami, pisze liczne apele o rozejm.

W 1956 r. wydał Upadek. Rok później doczekał się wielkiego wzlotu- został uhonorowany literacką Nagrodą Nobla. Podczas odczytu zaznaczył, że pisarz musi być zaangażowany w życie społeczne i polityczne, nie może stać z boku, ponieważ nawet milczenie nabiera niebezpiecznych znaczeń.

W ostatnich latach życia pisarz zmaga się z licznymi nawrotami gruźlicy. Musi więc zamieszkać w łagodnym klimacie śródziemnomorskim (konkretnie w Lourmarin). Tam podjął pracę nad powieścią Pierwszy człowiek. Nie zostanie ona jednak wydana jeszcze za życia- 4 stycznia 1960 roku Camus zginął bowiem w wypadku samochodowym.

Kalina Beluch

Albert Camus - bibliografia

1942 Obcy
1942 Mit Syzyfa
1947 Dżuma
1951 Człowiek zbuntowany
1956 Upadek
1960 Pierwszy człowiek