Julian Tuwim

Julian Tuwim - biografia, życie i twórczość

Julian Tuwim przyszedł na świat w Łodzi w 1894 roku w rodzinie żydowskiej. Uczył się w tamtejszym gimnazjum, a jego pierwsze próby literackie pojawiły się już w młodości. Debiutował w 1911 roku tłumaczeniem wierszy Leopolda Staffa na esperanto, a jego pierwszy utwór poetycki ukazał się dwa lata później w prasie warszawskiej.

Julian Tuwim przeniósł się do Warszawy w 1916 roku, gdzie rozpoczął studia prawnicze i filozoficzne, których jednak nie ukończył. W tym czasie rozpoczął współpracę z licznymi czasopismami, a także pisał dla warszawskich kabaretów, m.in. Qui Pro Quo i Cyrulik Warszawski. Z Antonim Słonimskim i Janem Lechoniem tworzył polityczne szopki noworoczne.

Julian Tuwim w czasie II wojny światowej znalazł się na emigracji, najpierw we Francji, a później w Stanach Zjednoczonych. Publikował w pismach emigracyjnych i współpracował z innymi twórcami z grupy skamandrytów. Jego twórczość była zakazana przez okupacyjne władze niemieckie.

Julian Tuwim powrócił do Polski w 1946 roku i stał się jedną z czołowych postaci życia literackiego. Otrzymał od władz dom i stanowisko kierownika artystycznego w Teatrze Nowym. W 1949 roku uczestniczył w komitecie obchodów jubileuszu Józefa Stalina. Adoptował córkę Ewę, która w późniejszych latach założyła fundację jego imienia.

Julian Tuwim był autorem popularnych wierszy dla dzieci, takich jak Lokomotywa, Ptasie radio, Słoń Trąbalski czy Pan Hilary. Tworzył także odważne utwory dla dorosłych, posługując się zarówno językiem literackim, jak i potocznym. Interesował się językiem, tworzył neologizmy i eksperymentował z formą poetycką.

Julian Tuwim cierpiał na zaburzenia nerwicowe i depresję, a w późniejszych latach jego stan zdrowia pogarszał się. Zmarł w 1953 roku w Zakopanem na skutek wylewu krwi do mózgu. Spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Julian Tuwim pozostawił po sobie obszerny dorobek literacki, który obejmuje zarówno poezję dla dorosłych i dzieci, jak i teksty kabaretowe, przekłady oraz eseje. Jego spuścizna literacka, podobnie jak dzieła jego siostry Ireny Tuwim, znajduje się pod opieką Fundacji im. Juliana Tuwima i Ireny Tuwim.