Pan Samochodzik i uroczysko
Zbigniew Nienacki

Postać pana Tomasza w prequelu i serii łączy jakże szkodliwe dla zdrowia uzależnienie od papierosów oraz szczególna wrażliwość na kobiece wdzięki. Na ile to drugie jest niebezpieczne trudno mi ocenić. Wątek miłosny, jeśli tak go można nazwać, został nakreślony bardzo realistycznie. Autor zestawia pana Tomasza i Babie Lato na zasadzie kontrastu, ich relacja staje się tym ciekawsza i jeszcze bardziej zyskuje na autentyczności. Na tej samej zasadzie zestawiani są różni bohaterowie, ale najwyraźniej widać to na podstawie obrazu dwóch oryginalnych archeologów, Nietajenki i Narkuskiego. Naprawdę świetna kreacja literacka. Nieodłącznym elementem powieści tego autora jest humor. Również wydarzenia w tej książce są nim okraszone, zastosowany zostaje zarówno komizm sytuacyjny, postaci i językowy. „Uroczysko" to debiut udany, na pewno przypadnie do gustu miłośnikom przygody, nie wspominając już o nienackofanach. Gorąco polecam! Więcej: https://mlodociani-recenzenci.blogspot.com/2017/05/vive-diu-vitmaque-tuam-perpende.html#more

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z trzech książek Nienackiego, w których rodziła się w głowie pisarza postać Pana Samochodzika - Uroczysko było zdecydowanie najlepsze. Mieliśmy tu już prawie pana Tomasza z charakteru, opowieść też miała wszelkie zalety serii, ba... nawet czarny charakter trochę przypominał Baturę (tu zwanego Bachurą). Czytało się to też o niebo lepiej, niż wcześniejsze dwie, z których jedna była wręcz encyklopedią ZSRR. Bawiłem się nieźle, książka pozostawiła dobre wrażenie, więc spokojnie mogę ją polecić miłośnikom Pana Samochodzika, którego mam już w całości za sobą (po powrocie do serii po ponad 30 latach). Teraz biorę się za Bahdaja.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)