Piękna miłość
Wioletta Sawicka

„Nawet najtragiczniejsza przeszłość nie może zamykać człowiekowi drogi ku przyszłości.”

580 stron wypełnionych przez autorkę ogromnym ładunkiem emocjonalnym. 580 stron, z których boleśnie przemawiają do czytelnika najgorsza ze wszystkich możliwych strat, jakich może doświadczyć człowiek,  głębokie poczucie żalu, tęsknoty, żałoby, ale także nadziei, wiary, miłości i ciepła. 580 stron, które uświadamiają człowiekowi, jak ważna w życiu jest miłość, i że miłość właśnie, ta prawdziwa i piękna, nie kończy się nigdy. Jest silniejsza niż śmierć…

„Piękna miłość” Wioletty Sawickiej to proza najlepsza w swoim gatunku, urzekająca, znakomita, realna, niesamowicie życiowa. Idealnie pokazuje nam jak przewrotny bywa los. Jak okrutnie potrafi pokrzyżować ludzkie plany, jak odziera z marzeń, odbiera radość i chęć dalszej egzystencji. Wystarczy jedna chwila, by nic nie było już takie samo jak wcześniej.

Tragicznie przerwana historia pięknej miłości Basi i Michała głęboko poruszyła moje serce. Okrasiłam ją sporą ilością łez. Podczas czytania towarzyszyła mi cała paleta wrażeń. Od żalu, złości i poczucia niesprawiedliwości począwszy na dostrzeżeniu światełka nadziei skończywszy.

Nie mogłam oderwać się od tej poruszającej historii. Wywołała w mojej głowie plątaninę myśli dotyczących przemijania i żalu po dotkliwej stracie oraz niezwykłej wartości, jaką wnosi w ludzkie życie przyjaźń. Cicha, lojalna, zawsze obecna, służąca wspierającym ramieniem przyjaźń, która z czasem może przerodzić się i w miłość. Wyjątkowego klimatu dodawały historii fragmenty piosenki Seweryna Krajewskiego, które autorka przywołuje w najbardziej wzruszających momentach.

„Piękna miłość” jest zdecydowanie lekturą, która pozostawia niezatarty ślad w umyśle, sercu, duszy. Naładowana życiową mądrością, pięknymi, głębokimi myślami dotyczącymi miłości, przyjaźni, zwykłej, ludzkiej egzystencji.

To powieść warta zatrzymania i przemyślenia..

Każdy, kto tylko weźmie ją w swoje ręce zatraci się i nie odłoży jej na półkę dopóki nie doczyta do końca.

Polecam ją najgoręcej!!!

Bardzo wzruszająca, wciągająca historia. Polecam.

Basia wiele doswiadczy w swoim zyciu. Wiele też musi sie wydarzyć zeby otrząsnela sie ze swojej tragedii i zaczęła życie na nowo. Piekna historia. Serce pęka wielokrotnie podczas czytania. Jak latwo oceniac ludzi gdy nie docenia się tego co sie ma....

Nie mogłam się oderwać od historii pięknej miłości Basi i Michała. Napisana piękną polszczyzną, poruszająca ważne tematy, pełna dramatów, wzruszeń, radości... Zamierzam przeczytać kolejne książki tej autorki, na pewno się nie rozczaruję.

Wielka miłość Baśki i Michała. "Ona ogień, on woda. On wyważony, ona wariatka.On mistrz kuchni, dlaniej była to czarna magia, choć Baśka teraz nieźle się wyrobiła. On prawie pedant, ona jeden wielki chaos. A jednak połączyła ich naprawdę wileka miłość. Taka, jak to się mówi, aż po grób." Ta miłość trwała jeszcze dłużej, nawet, gdy Michał był już w grobie. Baśka długo nie mogła żyć bez niego. Oprócz miłości Michała i Baśki jest też druga wielka miłość, jaką przez wiele lat krywa Łukasz. Nie tylko miłość jest tu gloryfikowana, jest też przyjażń między grupą osób, którzy mogą na siebie liczyc. Brakowało mi trochę opisu jak ta przyjaźn się zawiązała, bo nie łączyła ich wspólna praca, szkoła , zainteresowania a nawet byłi w różnym wieku. Postacie są dobrze scharakteryzowane, każdy jest w pewien sposób inny, mają swoje wady i zalety. Książka choć długa, to cały czas coś siędzieje, nie ma dłużyzn i zbędnych wtrąceń.