Wiedźmy i wizyta starszej pani
Małgorzata J. Kursa ;

Nieoczekiwana wizyta cioci z Kanady wywraca do góry nogami życie właścicielki Agencji Literackiej i jej pracowników. 

Co tu dużo mówić. Cioteczka swoje lata ma, ale energii mógłby jej pozazdrościć nastolatek. Ma też swoje tajemnice, którymi nie chce się podzielić. No bo jak tu się nimi podzielić, jak okazuje się, że z każdej strony szwindel pierwsza klasa? A miała być wielka niespodzianka. Z niespodzianki nici, sprawy trzeba teraz z głową odkręcić.

Historia na rozluźnienie i poprawę humoru. Jest komedia, jest intryga, jest mnóstwo pysznego jedzenia, jest też spadek, i jak na dobrą komedię kryminalną przystało jest trup. No szkoda tylko tego trupa, bo sekret nie ujrzał światła dziennego. 

Ale skoro jest i trup to musi być i śledztwo. Niestety jedyny normalny śledczy przebywa na zasłużonym urlopie. 

Trzeba radzić sobie innymi kanałami. 

Zwarta akcja nie pozwala nam na długie dywagacje. Winnego znaleźć trzeba. 

Wszak nie codziennie przyjeżdza w odwiedziny ciotunia z Kanady. 

Chociaż jedynym naocznym świadkiem zamieszania mogł być Mały Łukaszenka, który do wskazania zabójcy się jednak nie pali. Jedyne co, to broni swojego terytorium podgryzaniem, zostawiając na łydkach krwawe ślady swoich zębów niczym pirania na królewskiej uczcie. 

Ale czego można oczekiwać od kota? 

Jest to część piąta. Nie czytałam wcześniejszych, ale wcale mi to nie przeszkadzało. Co prawda było tu wspomniane o wcześniejszej historii z niesfornymi autorkami, jednak po krótce było wspomniane co było tego wynikiem i taka odpowiedź mnie tu satysfakcjonowała. Spodobało mi się w niej to, że opowieść równie dobrze po części mogłaby być prawdziwa. Jest tutaj motyw pisarki, która uważa siebie za oczko w głowie i żyje z przekonaniem, że jest lepszym człowiekiem od wszystkich. Oczekuje, że każdy ją wszędzie rozpozna, a jeśli tak się nie dzieje, to pokazuje jak zepsuta jej wewnątrz. Obraża tych, którzy mają mniej w portfelu i knuje przeciwko innym. Dochodzi nawet do tego, że robi coś o czym tak dokładnie nie wiemy, lecz co powoduje, że rozpada się zaufanie innych wydawców i recenzentów. Będąc szczera, podkreślę, że takie zachowanie niestety często występuje naprawdę. Tak jak i pisarka z książki, liczą, że wzbudzając szum wokół swojej osoby, ich książki będą się lepiej sprzedawały. Mnie takie coś zniesmacza, dlatego nie czytam książek z którymi są jakiekolwiek burze medialne. Tym bardziej, że najczęściej cierpią przy tym inni autorzy, lub recenzenci, którzy są niewinni. Sama miałam swoją lekcję, dlatego stronię od takich rzeczy. Wracając do książki, to można podpiąć ją pod wielowątkową. Bowiem do głównej postaci przyjeżdża starsza kobieta, która często używa angielskich słów. W pierwszej chwili zachowywała się dwuznacznie, raz podejrzewałam ją o chytry plan, a później zobaczyłam w jak prostym świecie myślała, że żyje. Nikomu nie chciała przeszkadzać, potrafiła o siebie zadbać i tylko może była zbytnio ufna do wszystkich. Wydawało jej się, że każdy ma dobre serce i intencje, jednak boleśnie przekonała się, że czegoś takiego nie ma. I kiedy w końcu dochodzi do niej co mogło się stać, traci swoje życie. Był to smutny wątek i w tym miejscu początkowa sprawa z podejrzanymi autorkami zaczyna się splatać. Wiemy, kto mógł mieć motyw do zbrodni, ale nie tak łatwo rozwikłać tą zagadkę.
Książka jest wulkanem wielu emocji. Rozpoczynając od dobrego humoru, przechodząc faktami obyczajowymi, kończymy kryminałem. Spraw jest cała masa, dlatego lepiej jest skupić się przy czytaniu. Duży druk nam je przyspiesza i rośnie nasze zainteresowanie spraw recenzenckich oraz motywu dokonania zbrodni. Pozycja nie jest straszna, niby bierze sią ją na lekkie czytanie, jednak niesie za sobą dużo prawd, które nie wszystkim się spodobają. Im bardziej ocena książki będzie niższa, tym rośnie prawdopodobieństwo, że prawda w oczy kole;-)