Lazlo i Sarai powracają w kontynuacji przegenialnego ,,Marzyciela". Oboje muszą odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Czekać ich będą nowe przygody i niespodziewane sytuację.
,,Dwie połówki nie czyniły całości, nadal były rozdzielonymi I zakrwawionymi, zupełnie osobnymi częściami: jedna pozostała lojalna wobec rodziny, druga starała się zrozumieć, że ludzie także stali się ofiarami"
,,Muza koszmarów" ma nie tylko przepiękną okładkę, ale również i treść.
To jak autorka pięknie kreuje historie jest niebywałe. Każde słowo jest ważne. Jedno niepozorne zdanie wydawać by się mogło nic nie znaczące później wspaniale dopełnia całości.
Bohaterowie są maksymalnie dopracowani, a wątek Ruzy i Nero podbił moje serce. Każdy z bohaterów jest dopracowany w najmniejszym szczególe. Jedynym małym minusikiem, który trochę mnie mierził (uff, ale trudne słowo) był wątek miłosny. Osobiście uważam, że niektórych scen autorka mogła nam darować. Jednak i tak ten szczegół w niczym nie umniejsza genialności tej historii. I ostatnie słowa rozpalają we mnie iskierkę nadziei, że powrócimy jeszcze do tych niesamowitych bohaterów.
Wydawnictwo: Sine Qua Non
Data wydania: 2019-02-27
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN:
Liczba stron: 480
Tytuł oryginału: The Muse of Nightmares
Język oryginału: Angielski
Tłumaczenie: Bartosz Czartoryski
Dodał/a opinię:
nataliasz221
"Lazlo był jego przyjacielem. Lazlo był boskim pomiotem.
Jedno zaprzeczało drugiemu, bo nikt nie mógł się przyjaźnić z pomiotem. A Lazlo był pomiotem. Zaprzeczanie nie miało sensu. Czyli nie mógł być przyjacielem Ruzy. Wydawało się, że to proste rozumowanie, lecz umysł chłopaka nie potrafił się z nim pogodzić. Zupełnie jakby wyrysowano dwie kolumny i wypisano przy nich imię Lazla, a Ruza musiał jedną z nich zetrzeć."
Długo oczekiwany tom 3 trylogii Córka dymu i kości, który wydajemy w dwóch częściach Na niebie Azji pojawił się legion aniołów i leci w dal, na zachód...
To marzenie wybiera marzyciela, a nie odwrotnie Lazlo Strange od zawsze marzył, aby poznać tajemnice zaginionego miasta Szloch. Jako sierota, a potem...
"Lazlo poprzysiągł całymi sercami wojnę temu mrocznemu dziecku, lecz nie był wojownikiem i nie potrafił pielęgnować nienawiści. Gdy patrzył, jak odchodzi, drobna i samotna, naszła go pewna refleksja. Może była zdziczała, zepsuta, może i nie miała szans na zbawienie i nie dało się już jej naprawić, lecz jeśli chcieli ocalić i Sarai, i Szloch... po pierwsze musieli uratować ją."
Więcej