KUP TERAZ

Piaskowa góra
Joanna Bator

Ocena: 4.96 (27 głosów)

opis

Inne wydania:

W powieści nie ma głównych bohaterów i ról drugoplanowych. Fabuła krąży wokół życia państwa Chmurów mieszkających na wałbrzyskim osiedlu, którego nazwa jest tytułem książki. Rodzina mieszka na dziewiątym piętrze mrówkowca nazywanego przez mieszkańców Babelem. W odczuciu nadgórnika Stefana, mieszkanie jest spełnieniem marzeń i darem od sekretarza Gierka. Dla Jadwigi Chmury z domu Maślak miejsce to jest "bocianim gniazdem", w którym wszystko jest nie takie jak powinno być i wymaga ciągłego sprzątania przy użyciu octu, aby zabezpieczyć otoczenie przed brudem i wszechobecnymi bakteriami. Owocem związku tych dwojga jest córka Dominika, której ciemne "buszmeńskie" włosy i zrastające się brwi są utrapieniem dla niej samej i dla rodziców, którzy nie są w stanie opanować wymykającego się ich oczekiwaniom i wyobrażeniom dziecka. Główne "fiksum-dyrdum" Dominiki, to matematyczne zainteresowania, których nie podzielają rodzice. Dziewczyna nie znajduje zrozumienia tak u najbliższych, jak i rówieśników. Stefan, który małą córeczkę woził na ramiona udając konika, nie potrafi rozmawiać z nastolatką, a ich kontakty ograniczają się do wyrywkowej kontroli szkolnych zeszytów. Rozgoryczenie brakiem górniczych sukcesów kończy się dla ambitnego, wiecznie głodnego Chmury alkoholizmem i tragiczno-śmiesznym zgonem spowodowanym udławienia się siódmym, tłustoczwartkowym pączkiem w trakcie libacji z kolegami. Jadwiga chce dla córki jak najlepiej, ale często nie może zrozumieć zbyt dla niej nowoczesnych poglądów córki. Wysoka i szczupła Dominika nie ma też za wiele przyjaciółek w szkole i po wyjeździe do ojczystej Grecji jedynego kolegi Dimitra, od niechcenia zaprzyjaźnia się z sąsiadką Iwonką Śledź, a póżniej z Małgosią Lipka, której ojciec ginekolog nazywany jest przez pacjentki "doktorem cipka". Napisana bez jednego dialogu książka, zawiera również wiele opowieści o innych postaciach spokrewnionych lub związanych z Dominiką Chmura. Są wśród nich jej babcie i dziadkowie, ich rodzice, rodzeństwo, sąsiedzi, lekko się prowadząca przyjacółka babci Haliny - Grażynka Rozpuch, żydowski dziadek - Ignacy Goldbaum, jego konkurent Jan Kos, pierwsza miłość Dominiki - ksiądz Adaś i wiele, wiele innych osób opisanych w fascynujący sposób przez Joannę Bator. Książkę bardzo dobrze się czyta i zostałem wręcz zauroczony formą przedstawiana świata i ludzi przez Joannę Bator. Proza autorki ujęła mnie po przeczytaniu "Ciemno, prawie noc", a "Piaskowa Góra" moim zdaniem dorównuje kunsztem pisarskim pozycji, za którą pisarka otrzymała nagrodę Nike. Urzekło mnie swoite połączenie górnolotnych doznań i przeżyć bohaterów powieści z boleśnie szarą rzeczywistością w jakiej byli zmuszeni żyć. Zastanawiam się, gdzie autorka "wynalazła" tyle barwnych postaci i ich fascynujących historii. Nie jestem w stanie uwierzyć, że wszystkie stanowią jej literackie fantazje. Myślę, że znaczna część z nich to historie zasłyszane i skrupulatnie zapamiętane podczas kobiecych pogaduszek, których mężczyźni nigdy nie są w stanie docenić jako skarbnicy wiedzy. A szkoda ! Pierwsza przeczytana przeze mnie w tym roku książka, którą oceniam na najwyższą ocenę i już przebieram nogami by dobrać się do "Chmurdalii".